Η έρευνα που πραγματοποίησε η Palmos Analysis για λογαριασμό του ΕΒΕΘ για τις φορτοεκφορτώσεις στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης και παρουσιάστηκε το Σαββατοκύριακο στο Money Show είναι αποκαλυπτική σε πολλά επίπεδα. Το προφανές είναι ότι επειδή για πρώτη φορά επιχειρείται ποσοτικοποίηση του θέματος, καταγράφονται δηλαδή οι φορτοεκφορτώσεις με νούμερα και αριθμούς, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί με σχετική ευκολία τόσο την επιβάρυνση του κυκλοφοριακού και του περιβάλλοντος, όσο και τη δυσκολία σε βαθμό αδυναμίας αντιμετώπισης του προβλήματος χωρίς την ενεργό αξιοποίηση των νυχτερινών ωρών. Δεν υπάρχει -και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ- σοβαρή διευθέτηση του ζητήματος τόσο υπέρ των εμπλεκομένων, όσο και υπέρ της κοινωνίας γενικότερα εάν οι φορτοεκφορτώσεις πραγματοποιούνται κατά κύριο λόγο τις πρωινές ώρες, όταν η πόλη έχει ήδη ξυπνήσει, οι άνθρωποι πηγαίνουν στις δουλειές τους και η οικονομία έχει ξεκινήσει τον ημερήσιο κύκλο της. Ότι και να επιβάλλει η νομοθεσία -σήμερα το επίσημο ωράριο των φορτοεκφορτώσεων είναι από τις 8.30 το βράδυ μέχρι τις 8.30 το πρωί, αλλά τηρείται πλημμελώς, κοινή συναινέσει και χωρίς έλεγχο- και όσο στιβαρή βούληση κι αν έχει η αυτοδιοίκηση, οποιαδήποτε soft λύση που θα έχει ως κύριο στόχο την ικανοποίηση των άμεσα εμπλεκομένων θα είναι μπάλωμα, καταδικασμένο να ξηλωθεί στο πέρασμα του χρόνου, αφήνοντας ακόμη μεγαλύτερο κενό από αυτό που κάλυπτε.
Νοοτροπία… μικρομικρού
Σύμφωνα με την έρευνα της Palmos Analysis για το ΕΒΕΘ το 61% των επιχειρήσεων συμφωνεί με τον καθορισμό συγκεκριμένων ωρών για τις διαδικασίες φορτοεκφόρτωσης προϊόντων και πρώτων υλών στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Θεσσαλονίκης. Μάλιστα το ποσοστό αυτό εντοπίζεται σχεδόν οριζόντια σε όλες τις κατηγορίες επιχειρήσεων. Αλλά -για να μη ξεχνιόμαστε, στην Ελλάδα σχεδόν όλες οι ειδήσεις ξεκινούν από ένα αλλά- η συμφωνία για τον καθορισμό συγκεκριμένων ωρών για τις φορτοεκφορτώσεις συνοδεύεται από μία προϋπόθεση που θέτουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις που συμφωνούν με το μέτρο, σχετικά με τις ζώνες ωρών; το ωράριο να είναι συμβατό με τις ώρες λειτουργίας των επιχειρήσεων. Στην πράξη δηλαδή οι επιχειρήσεις ζητούν το εντελώς αντίθετο από αυτό που επιτάσσουν η απλή λογική, η πρακτική που ισχύει σε όλες τις πόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά και η άποψη των συγκοινωνιολόγων και όλων όσων ασχολούνται επιστημονικά με τις μεταφορές, το εμπόριο και την βιώσιμη κινητικότητα στις σύγχρονες πόλεις.
Κάπως έτσι μια έρευνα για ένα σημαντικό πρόβλημα καθημερινότητας της Θεσσαλονίκης αναδύει στην επιφάνεια την κακή νοοτροπία των μικρών και μικρομεσαίων του ελληνικού επιχειρείν. Μια νοοτροπία που πιθανώς καθορίζεται από το γεγονός ότι στην Ελλάδα η μικρή επιχειρηματικότητα ασκείται από ανάγκη και όχι από συνειδητή επιλογή. Αυτή η συνθήκη έχει συχνά ως αποτέλεσμα την επιπόλαιη κι επιφανειακή αντιμετώπιση της δουλειάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι από τους μικρούς και μικρομεσαίους της αγοράς αντιλαμβάνονται την επιχείρηση τους από τη στιγμή που θα βάλουν το πρωί το κλειδί στην πόρτα για να την ανοίξουν, μέχρι την ώρα που θα κλειδώσουν για να πάνε να ξεκουραστούν. Τα υπόλοιπα κάνουν σα να μην τους αφορούν. Οι ίδιοι πιστεύουν ότι δεν τους αφορούν. Για παράδειγμα, σχεδόν κανείς που ξεκινάει να ανοίξει ένα μαγαζί οποιασδήποτε δραστηριότητας στη Θεσσαλονίκη δεν λαμβάνει υπόψιν του την διαδικασία προμηθειών της επιχείρησης του, που σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλεται να γίνεται νυχτερινές ώρες και όχι όταν το μαγαζί είναι ανοιχτό. Αυτό ενδεχομένως σημαίνει πρόσθετο κόστος και επιπλέον προσωπικό, που αν δεν υπολογιστούν από την αρχή, στην πορεία φαντάζουν δυσβάσταχτα. Δυστυχώς αυτά τα απλά μαθήματα επιχειρηματικότητας και διαχείρισης δεν επισημαίνονται εγκαίρως από κανέναν συλλογικό φορέα, ούτε από τα συνδικαλιστικά σωματεία κάθε κλάδου, ούτε από τα Επιμελητήρια. Θεωρούνται ασήμαντα, επουσιώδη, αυτό που λέμε… ψιλά γράμματα, που στην πραγματικότητα επηρεάζουν καταστάσεις. Εν προκειμένω οι φορτοεκφορτώσεις που συχνά κατ’ απαίτηση των αποδεκτών λειτουργούν εις βάρος της κυκλοφορίας στην πόλη και του περιβάλλοντος, δηλαδή εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, που υφίσταται μονοσήμαντες καταστάσεις, στις οποίες η δουλειά του ενός γίνεται εις βάρος της δουλειάς των πολλών.
Η αναφορά, όμως, στις φορτοεκφορτώσεις δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και τους επαγγελματίες των μεταφορών και των διανομών. Διότι κι εκείνοι οφείλουν να προσαρμοστούν εξ’ αρχής στα δύσκολα νυχτερινά και μεταμεσονύχτια ωράρια. Κάτι που είναι πιθανό να αυξήσει τα κόστη τους και να αλλάξει το οργανωτικό προφίλ τους. Διότι είναι διαφορετικό τα φορτηγά να ξεκινούν για τις διανομές στις 5 το πρωί και διαφορετικά να κυκλοφορούν όλη τη νύχτα.
Πηγή: voria.gr