«Η πανδημία έχει τραγικό κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Μέχρι στιγμής έχουν πεθάνει περισσότεροι από 4.5 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα», σημειώνει σε ανάρτηση του ο καθηγητής Ηλίας Μόσιαλιος.
Και προσθέτει:
«Όσοι είναι ανοσοκατασταλμένοι ή πάσχουν από σοβαρά νοσήματα είδαν τις ζωές τους να συμπιέζονται περισσότερο.
Μιλάμε για ανθρώπους που αντιμετώπιζαν ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας. Μιλάμε για ανθρώπους που δυστυχώς η ασθένειά τους περιόριζε τις δραστηριότητες τους.
Μιλάμε για ανθρώπους που ήταν απλά άτυχοι, που τις περισσότερες φορές δεν προκάλεσαν την ασθένειά τους.
Σε αυτά τα υπάρχοντα προβλήματα στις ζωές αυτών των ανθρώπων προστέθηκε και μια απειλητική πανδημία. Γνωρίζουμε ότι η θνητότητα σε όσους έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας είναι πολλαπλάσια σε σύγκριση με όσους δεν έχουν.
Και όσοι έχουν προβλήματα υγείας είναι ήδη πολλαπλά αποκλεισμένοι από πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις. Πολλοί έχουν χάσει σημαντικό μέρος του εισοδήματός τους γιατί δεν μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα στην αγορά εργασίας.
Ταυτόχρονα αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται, ζουν σε συνεχή αβεβαιότητα όσον αφορά το μέλλον της υγείας τους στις συνθήκες της πανδημίας.
Ρωτήθηκα προχθές σε τηλεοπτική εκπομπή για τα μονοκλωνικά αντισώματα. Τα μονοκλωνικά αντισώματα μπορούν να μειώσουν τις εισαγωγές στα νοσοκομεία, αλλά δεν έχουμε επαρκείς ποσότητες για τη μαζική διάθεση τους στον γενικό πληθυσμό. Και δεν θα τα έχουμε τους επόμενους μήνες. Επομένως, αν είναι να προστατεύσουμε κάποιους από τις επιπτώσεις τις πανδημίας, αυτοί θα είναι όσοι δεν είχαν επαρκές επίπεδο ανοσοπροστασίας μετά τους εμβολιασμούς.
Αυτό δεν είναι κάτι που το λέω εγώ: το λένε οι ίδιες οι εταιρείες που τα παράγουν γιατί -επί του παρόντος τουλάχιστον- δεν έχουν δυνατότητα μαζικής παραγωγής. Επομένως αν πάρουμε μικρές ποσότητες μονοκλωνικών σε ποιους θα πρέπει να τα χορηγήσουμε;
Σε όσους έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το εμβόλιο και δεν το κάνουν ή σε όσους ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες, που έκαναν το εμβόλιο αλλά δεν ανέπτυξαν αντισώματα και επομένως είναι απροστάτευτοι;
Στην απάντησή μου τόνισα, ότι ΔΕΝ υπάρχει δίλημμα.
Γιατί; Γιατί οι αντιεμβολιαστές ΔΕΝ είναι θύματα. Έχουν την τύχη να ζουν σε μια χώρα που τους παρέχει το εμβόλιο, και επίσης έχουν την επιλογή να κάνουν το εμβόλιο για να προστατευθούν.
Θύμα δεν είναι ο αντιεμβολιαστής που υπονομεύει την συλλογική προσπάθεια της χώρας μας, ή της κάθε χώρας, ώστε να βγούμε από την πανδημία.
Θύματα είναι όσοι στάθηκαν άτυχοι και πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και δυστυχώς δεν τους καλύπτουν τα εμβόλια.
Επομένως, με δεδομένο πως έχουμε διαθέσιμες συγκεκριμένες ποσότητες μονοκλωνικών, αυτές πρέπει να χορηγηθούν κατά προτεραιότητα σε αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη. Στους καρκινοπαθείς, στους μεταμοσχευμένους, στους συμπατριώτες μας που είναι πραγματικά ευάλωτοι.
ΔΕΝ υπάρχουν δυστυχώς ποσότητες για όλους. Μακάρι να υπήρχαν. Επομένως εφόσον ΔΕΝ υπάρχουν, το δίκαιο και το ηθικό είναι να θεσπίζουμε προτεραιότητες. Και μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει πρώτα και κύρια να προστατεύει τους πραγματικά ευάλωτους και αδύναμους.
Αυτό θεωρώ εγώ πως πρέπει να γίνει και αυτή πιστεύω πως πρέπει να είναι και η στάση της αριστεράς. Όχι το χάϊδεμα των αυτιών των αντιεμβολιαστών και η δημιουργία θολών εντυπώσεων ότι αποκλείονται πολίτες από την πρόσβαση στα μονοκλωνικά.
ΔΕΝ αποκλείεται κανείς. Δυστυχώς οι ποσότητες είναι λίγες. Και η αριστερή θέση επιβάλλει να χορηγηθούν σε αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη: στους πραγματικά ευάλωτους.
Αρκετά ακούσαμε τους τελευταίους μήνες για φάρμακα που προκαλούν βλάβες σε όσους τα πάρουν, όπως η ιβερμεκτίνη. Φάρμακα που παρουσιάζονται ως λύσεις, όχι μόνο από τους οπαδούς του Τραμπ αλλά και αυτοαποκαλούμενους αριστερούς στη χώρα μας.
Αριστερά σημαίνει κοινωνική δικαιοσύνη. Και κοινωνική δικαιοσύνη σημαίνει πως όταν ΔΕΝ έχουμε ένα αγαθό – εν προκειμένω ένα φάρμακο- σε αφθονία, τότε αυτό το χορηγούμε σε αυτούς που είναι ευάλωτοι. Οποιαδήποτε άλλη λογική είναι ακραίος ατομικισμός. Τίποτε περισσότερο – τίποτα λιγότερο».
Πηγή: kathimerini.gr
