Δημήτρης Λιγνάδης: Το βιβλίο που έχει μαζί του στο κρατητήριο – Ο Μάγος

ΟΔημήτρης Λιγνάδης κρατείται τον 7ο όροφο της ΓΑΔΑ για τρίτη ημέρα και θα παραμείνει εκεί μέχρι την Τετάρτη (24/2), ημέρα της απολογίας του. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο οποίος βάσει εντάλματος κατηγορείται μεταξύ άλλων για βιασμό κατά συρροή με τα θύματα να είναι ανήλικα, θα λάβει εντός των επόμενων ωρών το κατηγορητήριο και με το δικηγόρο του θα προετοιμάσει την υπερασπιστική του γραμμή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μαζί του έχει φέρει ένα σακίδιο πλάτης με προσωπικά αντικείμενα, μεταξύ των οποίων και ένα βιβλίο, το μυθιστόρημα «Ο Μάγος» (The Magus), του Τζον Φόουλς (John Fowles). Ο «Μάγος», πρωτοκυκλοφόρησε το 1966 και ο Φόουλς επεξεργάστηκε ξανά το βιβλίο και το εξέδωσε σε αναθεωρημένη μορφή το 1977.

Ο «Μάγος» (1965) είναι ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα, που αφηγείται την ιστορία του Νίκολας Ερφ, ενός νεαρού Βρετανού που διδάσκει την αγγλική γλώσσα σε σχολείο ενός μικρού ελληνικού νησιού, που είναι οι Σπέτσες. Το 1999 το μυθιστόρημα περιλήφθηκε σε λίστα με τα «100 καλύτερα μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας», ενώ στα 2003 σε έρευνα του BBC κατετάγη στην 67η θέση.

«Σε κάποιο απομακρυσμένο ελληνικό νησί, τη Φράξο, ο Nίκολας Ερφ παρασύρεται από τις παραπλανητικές πράξεις ενός ικανού γητευτή, ονόματι Kόγχι. Aπαστράπτοντα σουρεαλιστικά νήματα εξυφαίνονται και διαπλέκονται όλο και πιο σφικτά, καθώς η πραγματικότητα και οι ψευδαισθήσεις συγχέονται σε ένα παράξενο ψυχολογικό παιχνίδι». Μάλιστα ο πασίγνωστος σκηνοθέτης Σαμ Μέντες δήλωσε πριν μερικούς μήνες ότι ξεκινά σύντομα την μεταφορά του στην τηλεόραση.

Ο συγγραφέας αναγνωρίζει την ισχυρή επιρροή του Γιουνγκ και βιβλίων όπως ο «Μεγάλος Μώλν» του Αλαίν Φουρνιέ, οι «Μεγάλες Προσδοκίες» του Ντίκενς και ο «Μπήβις» του Ρίτσαρντ Τζέφρις. Ο ίδιος ο συγγραφέας γράφει μεταξύ άλλων για το βιβλιο του: «… ένα μυθιστόρημα εφηβείας γραμμένο από έναν καθυστερημένο έφηβο. Η μόνη μου δικαιολογία είναι πώς όλοι οι καλλιτέχνες πρέπει να διανύσουν όλο το φάσμα της ζωής τους ελεύθερα. Ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να λογοκρίνει και να θάβει το παρελθόν του. Εμείς δεν μπορούμε, κι έτσι πρέπει να μείνουμε εν μέρει πράσινοι ως το τέλος της ζωής μας… άγουρα-πράσινοι με την ελπίδα ότι θα γίνουμε γόνιμα-πράσινοι. […] Όμως εξακολουθώ να συμπαρατάσσομαι με τη γενική αρχή, και αυτό ήθελα να βρίσκεται στην καρδιά της ιστορίας: ότι η πραγματική ελευθερία βρίσκεται ανάμεσα στα δύο, ποτέ στο ένα μονάχα, και επομένως ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτη ελευθερία. Όλη η ελευθερία, ακόμη και πιο σχετική, μπορεί να είναι φιλολογία, όμως η δική μου, ακόμη και σήμερα, προτιμά την άλλη υπόθεση».

Πηγή: ethnos.gr