Γιατί δε μίλησαν νωρίτερα

Δε μίλησε νωρίτερα γιατί ήξερε πως θα κατηγορηθεί εκείνη και όχι οι μισογυνιστικές αντιλήψεις οι οποίες για χρόνια ολόκληρα κυριαρχούν στην κοινωνία.

Δε μίλησε νωρίτερα γιατί έχει κάθε δικαίωμα να διαχειριστεί το δράμα της, την εσωτερική της ενοχοποίηση, τον πόνο της όπως εκείνη θέλει. Δικαίωμά της να διαχειριστεί τη δική της υπόθεση όπως θέλει και κρίνει και σε αυτό κριτές του πληκτρολογίου και του πουθενά που την κρίνουν χωρίς να έχουν βιώσει αυτό που πέρασε, δε χωράνε.

Δε μίλησε νωρίτερα διότι ήξερε πως η κοινωνία μπορεί να τη στηρίξει με λόγια και αναρτήσεις στο Facebook, αλλά ταυτόχρονα είναι και η ίδια η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ενθάρρυνε τέτοιες συμπεριφορές και τους έδωσε δύναμη και λόγο ύπαρξης. Μάθαμε πως ο άνδρας που πηγαίνει με πολλές γυναίκες είναι ‘’μάγκας’’, μάθαμε στο μικρό αγόρι πως μαγκιά είναι να καμαρώνει για τις γυναίκες με τις οποίες έπεσε στο κρεβάτι, αλλά όχι να αντιλαμβάνεται τα όρια και την έννοια της συναίνεσης. Η γυναίκα έπρεπε να είναι σεμνή, με σεμνά ρούχα για να μην «προκαλεί» το άγριο αρσενικό που δεν μπορεί να δαμάσει τις ανάγκες και τις ορμές του ακόμα και στο φως της λογικής. Την ίδια στιγμή που βιασμούς υφίσταται και η γυναίκα στις ακραία μουσουλμανικές χώρες η οποία φοράει μπούρκα.

Δε μίλησε νωρίτερα διότι ήξερε πως η δύναμη της εξουσίας πολλές φορές μπορεί να εξαγοράσει το δίκαιο και την αλήθεια.

Δε μίλησε νωρίτερα γιατί ήξερε πως ακόμα και τώρα η κοινωνία αθωώνει το θύμα και ενοχοποιεί το θύτη. Αθωώνει τη λύσσα για εξουσία και κατοχή του σώματος του άλλου άνευ της θελήσεώς του, αλλά ποτέ τη γυναίκα που τόλμησε να είναι ο εαυτός της και να αισθανθεί καλά μαζί του.

Αλλά τουλάχιστον μίλησε. Και αυτή είναι η ουσία, το ζουμί της υπόθεσης, η μαγιά με την οποία μπορούμε να πλάσουμε μία καινούργια κοινωνία και να αποτινάξουμε κάθε βάρβαρη αντίληψη.

Κανένας δεν μπορεί να ασελγήσει επάνω στο κορμί, στην ψυχή σου, χωρίς τη δική σου συναίνεση. Κανένας δεν μπορεί να απλώσει τα βρώμικα χέρια του επάνω σου όταν εσύ τα απομακρύνεις. Ό,τι και να φοράς, όσο αργά και αν γυρίζεις μόνη σου τη νύχτα, ακόμα και αν είσαι τελείως γυμνή.

Ο αθλητισμός, ο υγιής αθλητισμός, πάνω από μετάλλια, τιμές και διακρίσεις έχει μία αξία: το σεβασμό στον Άνθρωπο. Υπήρξα αθλήτρια πολεμικών τεχνών έντεκα χρόνια και αυτό έμαθα πάνω από κάθε διάκριση. Σε όποιο άθλημα ή μη και αν ανήκεις, αυτή η κατάθεση της Σοφίας Μπεκατώρου θα σε αγγίξει. Αν ονειρεύεσαι ένα καλύτερο αύριο θα σε αγγίξει.

Κάθε πράξη βίας και καταπάτησης των ορίων και του σώματος του άλλου, είναι αξιοκατάκριτη. Και ήρθε ο καιρός να τις αποτινάξουμε όλες, επιτέλους…

*Από την Μαρία Σκαμπαρδώνη
Πηγή: mikropragmata.lifo.gr