Ένα έθιμο που δεν αναβιώνει στις μέρες μας. Το έφεραν οι πρόσφυγες πρόγονοι μας από την Καλλικράτεια της ανατολικής Θράκης και αναβίωσε τελευταία φορά το 1965 στη Νέα Καλλικράτεια.
Ήταν το έθιμο του Άι-Γιαννιού!
Στις 7 του Γενάρη, μετά τη θεία λειτουργία οι άντρες πήγαιναν στα καφενεία. Τότε, στις παρέες και μεταξύ φίλων, κάποιος έκανε την πρόταση να ρίξουν έναν απ` τους θαμώνες του καφενείου στη θάλασσα, αντί ενός χρηματικού ποσού. Τότε γινόταν αντιπρόταση και προχωρούσαν σε έναν πρόχειρο πλειοδοτικό διαγωνισμό. Αυτόν που μειοψηφούσε, τον έπαιρναν σηκωτό, αφού πρώτα του έδιναν το συμφωνημένο χρηματικό ποσό ή οτιδήποτε άλλο και με πειράγματα, τραγούδια και γέλια, τον οδηγούσαν στη σκάλα και από κει, με τα ρούχα, τον έριχναν στα παγωμένα νερά της θάλασσας.
Από το καλαντάρι του Καλλισθένη Χουρμουζιάδη έχουμε την περιγραφή του εθίμου:
“Σήμερα, όποιος είναι νιόπαντρος, τονέ πιάν-νε τα παλικάρια του χωριού να τονέ ρίξνε στ` γούρνα τ` Τσεσμέ. Ένα παλικάρ` λέει: Σας δίνω ένα καπόνι να ρίξτε το νιόπαντρο στ` γούρνα. Ο γαμπρός τότε λέει: Εγώ σας δίνω δυό. Ή λέει: Εγώ σας δίνω ένα χιλιάρκο κρασί απο πάν` να ρίξτε εκείνονα που το `πε. Έτς τραβάει ο λόγος όσπου να σταθεί ο ένας απ` τσι δυό. Τότες όποιος δίνει τα πλιότερα κερδίζ` και τον άλλονα τονέ ρίχν-νε μες στ` γούρνα και τονέ βρέχνε. Ύστερα πηγαίν-νε ούλοι μαζί και φλεύονται σ` εκείνον πώκαμε το τάμα”.
Πηγή: Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Καλλικράτειας
Ακολουθήστε το Νέα Μουδανιά Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι
όλες τις ειδήσεις της Χαλκιδικής
