Καταγγελία για την επίθεση “φασιστοειδών στη Μεγάλη Παναγία” της Επιτροπής Αγώνας Μεγάλης Παναγίας.
Όπως αναφέρει η Επιτροπή Αγώνας Μεγάλης Παναγίας την Κυριακή 26 Ιουλίου 2020, κάτοικος της Μ. Παναγίας” δέχτηκε επίθεση από ομάδα φασιστοειδών.”
“Παρά την πάγια θρασύδειλη τακτική τους να επιτείθενται οι πολλοί σε ένα, η σθεναρή και αποφασιστική του στάση με την άμεση συνδρομή κατοίκων, τους έτρεψε σε φυγή και το πανό παραμένει άθικτο.
Είναι σαφές ότι τα φασιστοειδή δεν ενοχλήθηκαν μόνο από την προσέλευση του κόσμου στο 10ήμερο αγώνα, αλλά και από το περιεχόμενο των εκδηλώσεων – συζητήσεων που στρέφονται μακριά και ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που τους θρέφει και τους χρησιμοποιεί.
Η συνέλευση του βουνού υπερασπίζεται τα κεκτημένα του 10ήμερου αγώνα και ελευθερίας και δε θα ανεχτεί τα περιστατικά φίμωσης του αγώνα και των ανθρώπων του. Ο αγώνας που δίνουμε δεν κρίνεται από το κατέβασμα ενός πανό αλλά από τη μαχητική στάση των ανθρώπων που τον κρατάνε ζωντανό.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο παθητικός ρόλος της αστυνομίας δεν αφήνει καμία αμφιβολία ως προς την πλευρά που προστατεύει.”
Η Επιτροπή Αγώνας Μεγάλης Παναγίας διοργανώνει Δεκαήμερο Αγώνα Στις Σκουριές από 24/7 έως 2/8 2020.
Δείτε εδώ το αναλυτικό πρόγραμμα του δεκαήμερου στις Σκουριές.
1η μέρα – Έναρξη δεκαημέρου
Με την έναρξη του 7ου δεκαημέρου αγώνα και ελευθερίας έγινε η σήμανση σε κεντρικά σημεία της περιοχής με πανό και αφίσες. Η συνεχής παρουσία του κινήματος στο βουνό ενόχλησε κράτος, εταιρεία και παρακράτος, το οποίο ανέλαβε το ρόλο του και εντελώς θρασύδειλα έδρασε κατεβάζοντας πανό με τις κατευθύνσεις προς το camp, σε μια αφελή προβοκατόρικη απόπειρα. Δεν προξενεί καμία εντύπωση ότι το παραπάνω συνέβη με τη συγκάλυψη – συνενοχή της αστυνομίας που επί ώρες περιπολούσε και επιτηρούσε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετείχαν στη δράση και με την παρουσία στελεχών και σεκιούριτι της εταιρείας.
Το φετινό 10ήμερο στοχεύει στη συνάντηση κινημάτων με κοινονικοπολιτικά χαρακτηριστικά και συζητήσεις που αφορούν ζητήματα ενέργειας, περιβάλλοντος, εργασίας, καταστολής, αυτοδιαχείρισης, αυτοοργάνωσης, αυτοδιάθεσης, μεταναστευτικού, με σκοπό τη γνωριμία, τη ζύμωση, τη συμπόρευση στους δρόμους του αγώνα. Το ζητούμενο του 10ημέρου δεν είναι τίποτα άλλο, παρά με το πέρας του, να μην επανέλθουμε στην κανονικότητά τους, αλλά ένα βήμα πιο κοντά στη δική μας ουτοπία. Καμία ψευδαίσθηση παρεμπόδισης από φασιστοειδή δε θα εμποδίσει το 10ήμερο, αλλά ούτε και τον αγώνα των συλλογικοτήτων και ατομικοτήτων που θα συμβάλλουν στην επιτυχή πραγματοποίησή του.
2η μέρα – Ο συνολικότερος αγώνας των γυναικών Zapatistas ενάντια στο σύστημα
Η χθεσινή ημέρα επέλεξε να επικεντρωθεί σε μια πρώτη συνάντηση με τους Zapatistas και τον τρόπο ζωής τους, μέσα από την ματιά των αγωνιζόμενων γυναικών των κοινοτήτων. Γνωρίζοντας της διαδρομή της διοικήτριας Ramona, εμβλυματικής μορφής του Ζαπατιστικού κινήματος αλλά και όλων των αγωνιζόμενων γυναικών, προβληματιστήκαμε και άνοιξε μια γόνιμη κουβέντα γύρω από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών. Ακούστηκαν απόψεις που στήριξαν τη σημαντικότητα του γυναικείου ζητήματος, και άλλες που εστίασαν στο γεγονός ότι ο αγώνας των δικαιωμάτων είναι απέναντι στην εξουσία και όχι (μόνο) απέναντι στη πατριαρχεία ως συνολική κουλτούρα. Στεκόμενες/οι σε αυτό δεν θα μπορούσαμε να μην σκεφτούμε τον δικό μας αγώνα-ανεξαρτήτως φύλου και ταυτότητας- ενάντια στην εξόρυξη, που δεν πρόκειται και δεν περιορίζεται σε οικολογική συνείδηση και περιβαλλοντική ανησυχία αλλά στο πρόταγμα ενός άλλου τρόπου ζωής.
3η μέρα – Αυτόνομες ζαπατιστικές κοινότητες αλληλεγγύης και αγώνα
Η χθεσινή ημέρα μας έφερε κοντά με τις συντρόφισσες/συντρόφους/συντροφόισσες των κοινοτήτων του ζαπατιστικού κινήματος. Σε μια διαδικτυακή σύνδεση και με τη χρήση δυο γλωσσών, ανταλλάχθηκαν πρακτικές, εμπειρίες και απορίες για ο,τι παρουσιάστηκε.
Η δημιουργία κοινοτήτων προϋποθέτει την ανάγκη των ατόμων να αλλάξουν την πραγματικότητα που τους αφήνει απ’έξω και δεν τους υπολογίζει. Έπειτα, χρειάζεται πολιτική τοποθέτηση, η οποία ορίστηκε από τις κοινότητες ως αριστερά και από τα κάτω και δημιουργήθηκαν επιτροπές για το διαμοιρασμό εργασιών.
Οι ζαπατιστικές κοινότητες αυτόνομα έστησαν εν μέσω πανδημίας δίκτυα αλληλεγγύης με χρήση παραδοσιακής ιατρικής από βότανα που καλλιεργούν οι ίδιες, πρατήρια ανέργων, λαϊκά συσσίτια και θερινό μάθημα για τα άπορα παιδιά. Στο τελευταίο, παιδιά ηλικίας 12-13 ετών παραπονέθηκαν για το μάθημα και ζήτησαν να συμμετέχουν ως συντονιστές και όχι ως μαθητές, γεγονός που μας δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι τα ζαπατιστικά σχολεία μεγαλώνουν ελεύθερους ανθρώπους.
Ενημερωθήκαμε για το αντικαπιταλιστικό πανεπιστημιακό δίκτυο, όπου μέσα σε όλους τους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει βρέθηκε εν μέσω πανδημίας σε μια αφήγηση από τα πάνω, η οποία όριζε ως αναγκαία και θεμελιώδη την εξορυκτική δραστηριότητα και τη στήριξη της εθνικής οικονομίας. Αυτόματα, λοιπόν, προσδιορίστηκε ένας κοινός εχθρός που δεν είναι άλλος από το κράτος και τους μηχανισμούς του.
Στο τέλος της κουβέντας μας αλληλοπροτάθηκαν μεταξύ άλλων:
· Η ανταλλαγή υλικού (αφίσες, μπροσούρες) και έργων τέχνης για να εμπλουτιστεί η σχέση μεταξύ των κινημάτων,
· Να προσπαθήσει να σταματήσει ο καθένας την καταστροφή στον τόπο του με τον τρόπο του,
· Να σταθούμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό, άρα και στις μεγάλες εξορυκτικές οικονομίες.
4η μέρα – Η σύγκλιση των αγώνων ως ο μόνος δρόμος της συνέχισής τους
Χθες το πρωί πραγματοποιήθηκε περιήγηση στον τόπο της καταστροφής στο βουνό του Κακάβου. Κάποιοι από εμάς έχουμε βιώσει σταδιακά την καταστροφή είδαμε την εξέλιξή της και κάποιοι άλλοι από εμάς ήρθαμε για πρώτη φορά στο τερατώδες εξορυκτικό έργο. Σίγουρα όμως όλοι είδαμε και αναγνωρίσαμε το δυστοπικό μέλλον που διαφαίνεται.
Το απόγευμα ακολούθησε ενημέρωση και συζήτηση γύρω από το ενεργειακό ζήτημα από διάφορα κινήματα από όλη τη χώρα, αν και η συμμετοχή των κινημάτων περιμέναμε να είναι πιο εμπλουτισμένη. Τέθηκαν προβληματισμοί γύρω από το πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα ικανές να αντισταθούν αποτελεσματικά στη λεηλασία της φύσης και την επακόλουθη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής για λόγους κερδοσκοπίας. Το πώς μπορούμε να εμπλουτίσουμε τον κινηματικό λόγο, να διευρύνουμε δηλαδή το διάλογο γύρω από τα ζητήματα παραγωγής ενέργειας, διαχείρισης απορριμμάτων κ.α. Εκφράστηκε η ανάγκη να εμπνευστούμε από τα παραδείγματα των αγωνιζόμενων κοινοτήτων της λατινικής Αμερικής αλλά και να δώσουμε βάση στη σύγκλιση των κατά τόπους κινημάτων σε ένα κοινό πλαίσιο διεκδικήσεων.
5η μέρα – Η υπόθεση των κίτρινων γιλέκων
Χθες 28/07/2020 και φτάνοντας στη μέση του 10ημερου, ενημερωθήκαμε για την δημιουργία και εξέλιξη των κίτρινων γιλέκων ως κοινωνικό κίνημα. Επιβεβαιώθηκε και σε αυτή την περίπτωση ότι η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων οδηγεί σε απόγνωση, οργή και αντίδραση ή όπως ειπώθηκε όταν η ιδιωτική δυστυχία κοινωνείται γίνεται αδικία. Μετρώντας τραυματίες που έχουν χάσει τα μάτια τους από πλαστικές σφαίρες που ρίχνονται με ευθείες βολές, νεκρούς από τις συγκρούσεις και πάνω από 10.000 διωκόμενους, τα κίτρινα γιλέκα δεν γύρισαν σπίτι τους, δεν υπέκυψαν. Εμφανίστηκαν τα μαύρα γιλέκα, τα οποία στάθηκαν δίπλα στους μετανάστες που διώχνονταν και ενίσχυσαν με αντιφασιστικά – αντιρατσιστικά στοιχεία το κίνημα. Την κουβέντα μας εμπλούτισε ο καθηγητής κοινωνικής ανθρωπολογίας, Μιχάλης Λιανός, ο οποίος συνέδεσε και τα κίτρινα γιλέκα με το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού υπογραμμίζοντας σαφώς τις αντιθέσεις τους.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τους ανθρώπους του δεκαημέρου αντιμέτωπους με μια εγχώρια δύσκολη πραγματικότητα και δεν είναι άλλη από το μεταναστευτικό, το οποίο θα προσπαθήσουν να αναδείξουν η Αντιφασιστική Κίνηση Σάμου και η συλλογικότητα Stop War On Migrants.
Η Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγίας που αποτελείται από φορείς και πολίτες του τόπου και εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων, καθιστά σαφές προς κάθε κατεύθυνση για άλλη μια φορά, ότι είναι αντίθετη με το νέο επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός και με κάθε νέα μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα στη Β. Α. Χαλκιδική.
