Το φαινόμενο των παρωπίδων

Είναι πολλά αυτά που τον τελευταίο καιρό ακούω και ακόμα περισσότερα αυτά που διαβάζω σε διάφορες ιστοσελίδες.

Ο καθένας μας έχει πλέον την δυνατότητα να συνδεθεί στο διαδίκτυο και να γράψει και να πει ότι του έρθει στο κεφάλι χωρίς να μπει καν στην διαδικασία να το σκεφτεί ή να το διασταυρώσει. Ασπαζόμαστε ιδέες και απόψεις δίχως να τις <<φιλτράρουμε>> πρώτα ή να ρωτήσουμε ή να ψάξουμε γι’ αυτές.

Το φαινόμενο μάλιστα που παρατήρησα σε έντονο βαθμό είναι αυτό της αποκοπής και κατευθείαν επικόλλησης ενός θέματος ή μιας απάντησης. Με άλλα λόγια ο καθένας, για να απαντήσει ή να πει κάτι σχετικό με αυτό που έχει αναρτηθεί στην εκάστοτε κοινότητα για το εκάστοτε θέμα, μπαίνει σε μια αντίστοιχη σελίδα του διαδικτύου, ψάχνει βρίσκει κάτι πάνω κάτω σύμφωνο με τα δικά του δεδομένα και κριτήρια, το αποσπά και το παραθέτει ως έχει.

Καμία παραλλαγή του κειμένου. Αποκοπή απόψεων και παράθεση αυτών χωρίς καν να τις διαβάσουμε ολόκληρες, να δούμε αν συμφωνούμε με αυτές. Τυφλή πίστη και μια γενικότερη ατμόσφαιρα εθελοτυφλίας μιας και λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για την μάθηση και την σωστή ενημέρωση.

Παρατηρείται ακόμα το φαινόμενο πλήρης άγνοιας του περιεχομένου του κειμένου της εκάστοτε ανάρτησης. Ανάλογα με το τι θέλουμε εμείς να πούμε ψάχνουμε στις ανάλογες ιστοσελίδες αναζήτησης, βρίσκουμε κάτι αντίστοιχο με την υποτιθέμενη απάντηση που εμείς υποθέτουμε ότι θέλουμε να δώσουμε, το αποσπάμε και το αναρτούμε χωρίς καν να το διαβάσουμε. Όλο αυτό, λόγω του ότι υποτίθεται πως ο συντάκτης του κειμένου που διαλέξαμε να αποσπάσουμε, έχει τις ίδιες απόψεις επί του θέματος, με εμάς (μιας και βρήκαμε την ανάρτηση σε ανάλογη ιστοσελίδα τις ανάλογα προσαρμοσμένης σκέψης μας) οπότε και είμαστε εκ των προτέρων απόλυτα σύμφωνοι μαζί του.

Καμία όρεξη από κανέναν για περεταίρω διερεύνηση του θέματος. Κανένας ενδοιασμός για τυχών παραπλάνηση, ομαδοποίηση, φανατισμό. Λες και μας έχουν βάλει παρωπίδες σε ένα εξ ολοκλήρου ελεύθερο σύμπαν γνώσης και πληροφόρησης. Μας έχουν προσφέρει κάτι τόσο δυνατό και ελεύθερο και εμείς στεκόμαστε έρμαια της παραπληροφόρησης και παραπλάνησης.

Ίσως είναι καιρός λοιπόν να σεβαστούμε πρώτα εμάς ως όντα ελεύθερης βούλησης, γραφής και παράθεσης απόψεων και ύστερα να προχωρήσουμε στον κατακερματισμό όλων αυτόν που με πάθος φροντίζουν, αυτό που όλοι παρακαλούσαμε να πάψει εδώ και χρόνια καθ’ ότι παρατηρείται πλέον κατακόρον, το φαινόμενο των παρωπίδων.