Το διατείχισμα της Κασσανδρείας αποτελεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 871/Β/24-10-1991). Συνιστά ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Χαλκιδικής, που εντυπωσιάζει προβάλλοντας εν μέσω του πυκνοδομημένου οικισμού της Νέας Ποτίδαιας. Προορισμός του διατειχίσματος ήταν να κλείνει τη στενή είσοδο της χερσονήσου της Κασσάνδρας, ώστε να προστατεύεται ο παραγωγικός της χώρος από εχθρικές επιδρομές. Σήμερα το ανώτερο σωζόμενο ύψος του διατειχίσματος, φτάνει τα 8μ. και το πάχος του κυμαίνεται μεταξύ 1,50 και 3μ., ενώ διασώζονται ακόμη 17 πύργοι.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Χαλκιδικής και Αγίου Όρους αρμόδια για την προστασία του μνημείου, σε συνεργασία με τον Δήμο Νέας Προποντίδας, εκπόνησαν τη μελέτη ανάδειξης μέρους του διατειχίσματος της Ν. Ποτίδαιας και διαμόρφωσης περιβάλλοντος χώρου.
Σκοπός του έργου είναι η δημιουργία ενός ήπιου περιβάλλοντος χώρου, όπου το μνημείο να αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ανάδειξή του και παράλληλα η συνολική εικόνα να συμβάλλει στην αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής.
Στην παρούσα φάση συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι εργασίες για την ανάδειξη μέρους του διατειχίσματος της Ν. Ποτίδαιας και διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου.
Οι βασικοί άξονες κίνησης θα διαστρωθούν με χυτό βοτσαλωτό δάπεδο με ανοιχτόχρωμη γήινη απόχρωση, ενώ για δευτερεύουσες διαδρομές επιλέγεται επίστρωση με ξύλινες σανίδες (deck) από αφρικάνικη ξυλεία Iroko.
Ο φωτισμός ανάδειξης του μνημείου, γίνεται με προβολείς ασυμμετρικής δέσμης. Ο γενικός φωτισμός θα είναι διακριτικός και δεν θα ανταγωνίζεται τον φωτισμό ανάδειξης του μνημείου, αλλά ικανός να εγγυηθεί τη σωστή λειτουργία και την ασφάλεια του χώρου, αποφεύγοντας τη θάμβωση.
Οι δαπεδοστρώσεις των δρόμων για την κυκλοφορία των οχημάτων γίνονται με τσιμεντοκυβόλιθο.
Θα ακολουθήσουν στο τέλος εργασίες πρασίνου και φυτεύσεων.
Ο Δήμαρχος Ν. Προποντίδας ανέφερε σχετικά: “Ο Δήμος μας εξασφάλισε από το Ταμείο Ανάκαμψης τη χρηματοδότηση του έργου αυτού, προϋπολογισμού 3.250.000€. Ο περίπατος στο διατείχισμα της Ν. Ποτίδαιας δεν αποτελεί μια αμιγώς αρχαιολογική πρόταση ανάδειξης του μνημείου, απομονωμένη από το αστικό περιβάλλον. Επιπρόσθετα, γίνεται μια συστηματική προσπάθεια αστικής ανάπλασης του οικισμού, με τη δημιουργία ποιοτικών χώρων αναψυχής, όπου βέβαια πρωταγωνιστής παραμένει το μνημείο. Έτσι, πέραν της ανάδειξης, το διατείχισμα εντάσσεται με φυσικό τρόπο στα δρώμενα του οικισμού, είτε στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης περιήγησης αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, είτε ενός απλού περιπάτου.”
