Ὁ Μάϊος εἶναι ὁ μήνας κατά τόν ὁποῖο ἑορτάζουν οἱ Ἅγιοι τῆς ἐνορίας τοῦ Γοματίου. Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ θαυματουργός καί ὁ Ὅσιος Γερβάσιος «ὁ διά Χριστόν σαλός». Μέσα ἀπό τό νέφος τῶν ἐκατομμυρίων Ἁγίων καί Μαρτύρων, οἱ δύο αὐτοί Ἅγιοι μέ τήν χριστομίμητο διαγωγή τους προβάλλονται σ´εμᾶς ὡς πρότυπα γιά τήν ἐπίτευξη τῆς «οὐρανίου βασιλείας».
Εἶναι μεγάλη ἡ τιμή γιά τήν μικρή ἐνορία μας νά ἔχει συνδημότες στόν οὐρανό, πρέσβεις καί προστάτες τούς Ὁσίους Γεώργιο καί Γερβάσιο. Θά ἀναφερθοῦμε ἐν ὀλίγοις σ´αὐτούς πού ἄνθισαν στόν εὐλογημένο αὐτό τόπο, ἐδῶ πού ἱδρύθηκαν τά πρῶτα μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ τόπος εἶναι ἁγιασμένος καί ποτισμένος μέ τούς ἀγῶνες καί τούς ἱδρῶτες καί τά δάκρυα χιλιάδων πατέρων τοῦ 8ου καί τοῦ 9ου αἰῶνα, τῶν πατέρων τῆς «Καθέδρας τῶν Γερόντων», τῆς Μονῆς τῆς Θεοτόκου τοῦ Γομάτου. Στούς ἔσχατους καιρούς σ´αὐτόν τόν τόπο ἀγωνίστηκαν καί οἱ Ἅγιοί μας Γεώργιος καί Γερβάσιος, εὐώδη ἄνθη παρηγοριᾶς σε μᾶς τούς ταπεινούς οἰκήτορες τοῦ Γοματίου.
Ὁ Ὅσιος Γεώργιος γεννήθηκε στό Γομάτι περί τά μέσα τοῦ 18ου αἰῶνα. Ἀπέκτησε οἰκογένεια καί παιδιά κι ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ μυλωνᾶ. Στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας ἔχασε τήν οἰκογένειά του, ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί ἀνέβηκε στό βουνό, ὅπου ἀσκήθηκε μέσα σέ ἕνα σπήλαιο. Ἦταν ὁ Ἅγιος τῆς ἀπλότητας καί τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ μας βρῆκαν στό σπήλαιο ὅπου ἀσκήτευε, τό ἅγιο σῶμα του νεκρό, ἐξαϋλωμένο καί ἀναβλύζον ἄρρητην εὐωδίαν. Πῆραν τό σκήνωμά του νά τό μεταφέρουν στό χωριό γιά νά τό θάψουν. Καθώς προχωροῦσαν δέν μποροῦσαν ἀπό τό βάρος νά τό μεταφέρουν πλέον καί τό ἐνταφίασαν ἐκεῖ, στό δρόμο πρός τό χωριό. Ἀργότερα, περί τό 1915, ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ Σωκράτης, καθιέρωσε τή μνήμη τοῦ Ὁσίου Γεωργίου καί στόν τόπο τῆς ταφῆς Του χτίστηκε μικρό ἐξωκκλήσι.
Πηγή: «Ἀπό τόν Σεπτέμβριο ὥς τόν Αὔγουστο, Ἑορτές καί πανηγύρεις στό Γομάτι», Ἱερομόναχος Ἀναστάσιος