Οι ανατριχιαστικές πράγματι φωτογραφίες από την παραλία του Στρατωνίου δόθηκαν από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων.
Όπως αναφέρει το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων:
Ένα βροχερό Σαββατοκύριακο του Απρίλη με ισχυρούς ανέμους ήταν αρκετό για να γκρεμιστεί οριστικά ο μύθος της “πεντακάθαρης” παραλίας Στρατωνίου που προβάλλεται από την Δημοτική Αρχή Αριστοτέλη ως τουριστικός προορισμός. Η βροχή και ο έντονος κυματισμός του διημέρου 4-6 Απριλίου αφαίρεσαν από την παραλία το επιφανειακό στρώμα άμμου και αποκάλυψαν αυτό που όλοι όσοι γνωρίζουν το ιστορικό του συγκεκριμένου οικισμού ξέρουν ότι υπάρχει από κάτω: πυρίτες και απόβλητα εμπλουτισμού από το παρακείμενο εργοστάσιο επεξεργασίας μεταλλευμάτων, δηλαδή τα επικίνδυνα, τοξικά απόβλητα που επί πολλές δεκαετίες και μέχρι το 1983 απορρίπτονταν στη θάλασσα. Οι ανατριχιαστικές πράγματι φωτογραφίες από την παραλία του Στρατωνίου που παρουσιάζουμε είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της πραγματικότητας που συστηματικά και εγκληματικά αποκρύπτεται από τους κατοίκους και τους τουρίστες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Δημοτική Αρχή σκοπεύει να προβεί άμεσα σε έργα δήθεν “αποκατάστασης” της παραλίας, δηλαδή στην επίστρωση καθαρής άμμου πάνω από τα μαύρα, κόκκινα και κίτρινα στερεοποιημένα πια απόβλητα – και μάλιστα το συντομότερο δυνατό, πριν προλάβουν πολλά “ξένα” μάτια να δουν την τραγική εικόνα, βοηθούσης και της απαγόρευσης μετακινήσεων λόγω πανδημίας. Και έτσι το Στρατώνι θα είναι πανέτοιμο να υποδεχθεί και αυτό το καλοκαίρι τους τουρίστες τους οποίους προσκαλούν η Δημοτική Αρχή και ο Προαθωνικός Οργανισμός Τουρισμού, με τουριστική καμπάνια με τίτλο “Go Stratoni” (εδώ). Θα επανέλθει η “κανονικότητα” λοιπόν; Η κανονικότητα του ψέμματος, της εξαπάτησης, της απόκρυψης των κινδύνων για τη ζωή και την υγεία, προκειμένου να εξυπηρετηθούν, ξανά, τοπικές σκοπιμότητες;
Εμείς λέμε ότι αυτό το έγκλημα πρέπει επιτέλους να πάρει τέλος. Με αφορμή τις εικόνες αυτές, επαναλαμβάνουμε για μια ακόμα φορά τα πραγματικά δεδομένα σχετικά με την παραλία του Στρατωνίου. Και ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.
Από τη δεκαετία του ’50 μέχρι και το 1983 τα στερεά απόβλητα του εργοστασίου (κατάλοιπα του εμπλουτισμού) απορρίπτονταν απευθείας στη θάλασσα, μπροστά από το εργοστάσιο. Τμήμα της παραλιακής ζώνης Στρατωνίου μήκους 900 μέτρων και μέσου πλάτους 100 μέτρων συνίσταται από τα απόβλητα αυτά εμπλουτισμού, δηλαδή από επικίνδυνα θειούχα τοξικά απόβλητα με υψηλότατες συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων. Σημειώνεται ειδικά ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες το εργοστάσιο του Στρατωνίου δεν διαχώριζε πλέον τον σιδηροπυρίτη για την παραγωγή εμπορεύσιμου συμπυκνώματος, όπως έκανε το αντίστοιχο εργοστάσιο της Ολυμπιάδας. Ως αποτέλεσμα, το σύνολο του εμπεριεχόμενου στο μετάλλευμα σιδηροπυρίτη, λειοτριβημένου και εμποτισμένου με τοξικά χημικά, απορρίπτονταν μαζί με τα υπόλοιπα απόβλητα στη θάλασσα και έχουν αποτεθεί στην …«κεντρική πλάζ Στρατωνίου».
Με πληροφορίες από: antigoldgr.org
