29 Ιουνίου 1926, εφημ. «Το Φως».
“ Ἀπὸ τὴν Ἱερισσὸν
……..
–Ὑποδοχὴ ἑνὸς αὐτοκινήτου
ἹΕΡΙΣΣΟΣ. Ὅ,τι μᾶς ὑπέσχοντο καὶ ἐκίνουν ὑπὲρ τάς κεφαλὰς μας ὡς δέλεαρ διὰ τὴν ψῆφον μας οἱ κατὰ καιροὺς ὑποψήφιοι ἐθνοπατέρες περιερχόμενοι τὰ διάφορα χωριά τῆς Χαλκιδικῆς πρὸς ἄγραν ψήφων, διακηρύττοντες ὅτι τὸ πρῶτον αὐτῶν μέλημα θὰ εἶναι ἡ συγκοινωνία τῆς Χαλκιδικῆς, τὸ κατώρθωσεν ὁ κ. Γεώργιος Λυμπιτσίνης ἀπὸ τὸ Λειβάδι ὁδηγὸς τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 10-266 αὐτοκινήτου ἔχοντας βοηθοὺς του εἰς τὸ ἔργον του τοὺς πράκτορας αὐτοκινήτων Χριστ. Χλιάπαν καὶ Ἀθανάσιον Ξιούφην.
Διὰ μέσου τοῦ ἀπάτητου Χολομώντα διῆλθε τὸ αὐτοκίνητον, ἐπέρασεν ἀπὸ τὴν Λιαρίγκοβαν , Ἴσβορον , Στρατῶνι μὲ τελευταῖον σταθμὸν τὴν Ἱερισσόν ὅπου τρεῖς ἡμέρας τώρα κάνει διάφορες κοῦρσες εἰς τοὺς συνοικισμοὺς διότι εἶναι καὶ Ταξί τὸ πρῶτο αὐτὸ σημάδι πολιτισμοῦ ποῦ μᾶς ἦλθε.
Ἀπ’ὅπου διήρχετο ἐκαλύπτετο δι’ἀνθέων τὸ αὐτοκίνητον καὶ διὰ θερμῶν ἐκδηλώσεων περιεβάλλοντο ὁ ὁδηγὸς καὶ οἱ σύντροφοί του.
Ἰδίως εἰς τὴν Ἱερισσόν κατῆλθεν ἅπας ὁ πληθυσμὸς τῆς πόλεως διὰ νά χαιρετήσῃ τοὺς τολμηροὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους οἵτινες ἀπέδειξαν ὅτι μὲ ὀλίγα χρήματα καὶ μὲ θέλησιν μεγάλην θ’ἀποκατασταθῇ μία πρώτης τάξεως συγκοινωνία εἰς τὴν Χαλκιδικήν, μὲ τὰ ὡραῖα δάση της καὶ τὰ μαγευτικὰ ἀκρογιάλια της.
Τὶ θέλομεν ἡμεῖς τὸ Πρωτοδικεῖον Πολυγύρου; Τὴν Νομαρχίαν; Αὐτὰ εἶναι πολυτέλεια Κρατική, εἰς τὸ να δαπανᾷ εἰς μισθοὺς τὸ κράτος μερικὰ ἑκατομμύρια τὸ χρόνο, τὰ ὁποῖα ὅμως κάλλιστα μποροῦσαν νά γίνουν δρόμοι, γέφυραι, δίδουσαι ζωὴν καὶ κίνησιν εἰς τὴν λησμονημένην Χαλκιδικήν.
Ἀπευθυνόμεθα στόν κ. Πάγκαλο .
Ἔχομεν ἀνάγκην μόνον ἀπὸ δρόμους, μόνον ἀπὸ συγκοινωνίαν, τὰ ἄλλα μᾶς εἶνε περιττά.
Τὴν ἄφιξιν τοῦ πρώτου αὐτοκινήτου διασχίσαντος ὁλόκληρον τὴν Χαλκιδικήν, χαιρετίζομεν ὡς ἀνατολὴν ἑνὸς καλλιτέρου μέλλοντος διὰ τὴν Χαλκιδικήν.
Μ. ΝΤΕΡΤ”
Φωτογραφία: Ο Έλληνας ποιητής Νικόλαος Καλαμάρης (ή Νικόλας Κάλας) σε μία στάση στο ταξίδι του Ιερισσός-Θεσσαλονίκη το 1930. Δεξιά φαίνεται το αυτοκίνητο που τον ταξίδεψε ως την Ιερισσό. «Οι ταξιδιώτες του Άθωνα σε σταθμό στη διαδρομή Ερισσού-Θεσσαλονίκης». Αρχείο Μ.Ι.Ε.Τ.
Άρθρο του Χρήστου Καραστέργιου
Δημοσιεύθηκε στο “Κύτταρο Ιερισσού”, τεύχος 14ο/2016, σ. 15.