Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Ρώσος στην καταγωγή, που η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου και φέτος συμπληρώνονται 81 χρόνια από το θάνατό του (κοιμήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου, 11 με το παλαιό ημερολόγιο, του 1938), είναι μια μεγάλη σύγχρονη φυσιογνωμία όχι μόνο του Αγίου Όρους, αλλά και του Ορθόδοξου μοναχισμού γενικότερα.
Σε ηλικία 22 ετών το 1892 εγκαταστάθηκε στη Μονή του αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους, όπου μόνασε για 46 ολόκληρα χρόνια, πορευόμενος με ασκητικό ήθος και ησυχαστικό φρόνημα, σε τέτοιο βαθμό, που αξιώθηκε, σύμφωνα με μαρτυρία του, να δει ζωντανό το Χριστό στο ναό του προφήτη Ηλία (στο μυλώνα της Μονής), αλλά και να λαμβάνει ακατάπαυστα την ευχή της Παναγίας.
Η ζωή του, που σφραγίστηκε από τη διακριτικότητα, την αγάπη και την ταπείνωσή του, φωτίζει τη φιλόθεη ζωή του. Δεν έπαυε να κάνει συνεχώς, αυτό αποτυπώνεται και στα γράψιματά του, την αμφίδρομη κίνηση από την πράξη στη θεωρία και από τη θεωρία στην πράξη.
Και το εκπληκτικό είναι ότι, όπως ομολογούν συμμοναστές του, δίδασκε μαθητεύοντας την ίδια στιγμή στην άσκηση. Είχε καταφέρει να αποκτήσει οικειότητα με το Χριστό και την Παναγία, ώστε προσελάμβανε τις αρετές τους, «γνωρίζοντας» με αυτό τον τρόπο σε βάθος την ουσία και τη σημασία του μοναχισμού.
Γι’ αυτό η μορφή του μπορεί να λειτουργήσει ως νύξη και ερέθισμα για τα δικά μας πνευματικά γυμνάσματα. Ήταν πραγματικός ιατρός, αφού κανείς δεν έφευγε από κοντά του με απελπισία, ούτε με θλίψη.
Έφευγε πάντοτε παρηγορημένος, μ’ ένα ακτινοβόλο και ξανανοιωμένο πρόσωπο. Δεν ήταν μόνο η πνευματική του σοφία, που επιδρούσε, αλλά ήταν και η αισθητή δύναμη της ενεργητικής πίστης του, όπως και η δυναμική της θετικής προσευχής του. Η αγιότητά του είναι μια απαίτηση και ένα κάλεσμα.
Μια απαίτηση να συμφιλιωθούμε με το φως του Θεού, όλοι όσοι φλεγόμαστε από άνομα πάθη, που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα θαμπή και σκοτεινή. Και ένα κάλεσμα να μην αρνηθούμε τη σωτηρία μας, κλείνοντας τα μάτια και κλειδομανταλώνοντας τις καρδιές μας.
Το σκοτάδι μπορεί να βολεύει μερικούς. Είναι κατάλληλο για πολλές κακές πράξεις. Όμως ο ζωογόνος Ήλιος με τη λάμψη του βλαστάνει και ανθοφορεί μια νέα ζήση, δυναμώνοντας τη θέληση για το καλό.
Αυτό μας άφησε ως δίδαγμα ο όσιος Σιλουανός. Ότι ο πιο μεγάλος ρεαλισμός είναι η πραγματικότητα του Θεού.
Πηγή: romfea.gr