Τοποθέτηση Κυριακής Μάλαμα στην συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς με θέμα την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό.
“Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Καλωσορίζω και εγώ με τη σειρά μου τους εκπροσώπους των αποδήμων και τους φοιτητές. Θα ήθελα να καταθέσω δύο σκέψεις, διότι τα περισσότερα έχουν ειπωθεί και δεν θέλω να μακρηγορώ. Σε σχέση με το σημερινό θέμα, έχοντας αλληλεπίδραση διαχρονικά με τις ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού και μέσα από το εθνογραφικό ντοκιμαντέρ και τις εκπομπές που έχω κάνει, αλλά και μέσα από προσωπική βιωματική οικογενειακή εμπειρία θα ήθελα να σημειώσω ότι η εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στο εξωτερικό δεν αφορά μόνο την διατήρηση των πνευματικών και κοινωνικών δεσμών με την Ελλάδα. Τη σύνδεση, δηλαδή, με τις ρίζες. Αφορά κυρίως και πρωτίστως στην ενίσχυση της πολυπολιτισμικότητας, της πολυγνωσίας και της διεύρυνσης των πνευματικών οριζόντων αυτών των παιδιών. Και πιστέψτε με, ειλικρινά. Έχω προσωπική εμπειρία, σε σχέση με αυτό.
Σήμερα, λοιπόν, που η Ελλάδα αρχίζει και επουλώνει τις πληγές της, σε σχέση με την υποχρηματοδότηση του εκπαιδευτικού συστήματος, θα πρέπει να εξετάσουμε πολύ σοβαρά θεσμικά μέτρα για τη στήριξη της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του εξωτερικού. Και σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, αλλά και σε σχέση με άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι η σχολική στέγη. Νομίζω ότι αυτά είναι πράγματα, στα οποία πρέπει να σταθούμε.
Το βασικότερο όλων, όμως, είναι τα παιδιά των Ελλήνων, που ζουν στο εξωτερικό, να κατακτήσουν την πνευματική παρακαταθήκη της ελληνικής γλώσσας – ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους Έλληνες της δεύτερης και της τρίτης γενιάς. Ενώ και για τα παιδιά που μετανάστευσαν τώρα, μέσα στην κρίση, η πολυγλωσσία να γίνει κτήμα τους μέσω της ολοκλήρωσης των σπουδών τους στα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα. Πρέπει να δώσουμε, λοιπόν, όλη τη βαρύτητα σε αυτό.
Και επειδή τα περισσότερα έχουν ειπωθεί, θα σημειώσω μια τελευταία σκέψη. Συζητάμε και μελετάμε πολύ σοβαρά το θέμα της ψήφου των Ελλήνων στο εξωτερικό. Όμως, δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό. Η άποψή μου είναι ότι τα θέματα αυτά διασταυρώνονται σε αρκετά σημεία και θα πρέπει, ενδεχομένως, να προσθέσουμε σε αυτήν τη συνθετότητα και την ανάγκη, -σε αυτή την εξίσωση να ενταχθεί και η δημόσια τηλεόραση, μέσα από την εκπαιδευτική και την πολιτιστική της διάσταση. Η Ελληνοφωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει ως φορέας μεταλαμπάδευσης πανανθρώπινων αξιών και πολιτισμού, χωρίς ελληνόφωνη εκπαίδευση και χωρίς δημόσια εκπαιδευτική τηλεόραση, προσβάσιμη στις κοινότητες των Ελλήνων της διασποράς. Σας ευχαριστώ”