Με την βοήθεια τριδιάστατου εκτυπωτή βρέφος μόλις 6 εβδομάδων σώζεται στην Αμερική.
Όταν ήταν 6 μόλις εβδομάδων, ο Κέιμπα Τζιονφρίντο βρέθηκε ξαπλωμένος στο τραπέζι ενός εστιατορίου με το πρόσωπο μελανιασμένο. Είχε σταματήσει να αναπνέει. Ο πατέρας του, Μπράιαν, με μανία προσπαθούσε να μαλάσσει το στήθος του, για να σπρώξει λίγο οξυγόνο στα πνεύμονές του γιού του. Μέσα σε 30 λεπτά, είχε εισαχθεί στο τοπικό νοσοκομείο. Οι γιατροί συμπέραναν ότι είχε πιθανόν αναπνεύσει τροφή ή υγρό στους πνεύμονές του και τον ελευθέρωσαν. Ωστόσο, δύο μέρες αργότερα, ξανασυνέβη. Ήταν η αρχή μιας βασανιστικής δοκιμασίας για την οικογένεια αυτή, από το Οχάιο, που εξακολούθησε μέρα μετά την μέρα.
«Δοκίμαζαν πάνω του κορτιζονοειδή κάθε μέρα,” δήλωσε η μητέρα του Κέιμπα, που αργότερα έμαθε ότι το μωρό της έπασχε από μια εκ γενετής σπάνια αναπνευστική πάθηση, την τραχειοβρογχομαλακία, από την οποία πάσχουν περίπου ένα στα 2.200 νεογέννητα. «Δεν πίστευα ότι θα έφευγε από το νοσοκομείο ζωντανός».
Με τις ελπίδες να λιγοστεύουν καθε μέρα, οι γιατροί αποφάσισαν να δοκιμάσουν ένα θαρραλέο και καινοτόμο τρόπο να λύσουν το πρόβλημα. Με τη βοήθεια ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή, δημιούργησαν, από βιολογικό υλικό, ένα πλαστικό αεραγωγό-νάρθηκα, που προσαρμόστηκε ακριβώς στον φυσικό αεραγωγό του παιδιού, κρατώντας τον έτσι συνεχώς ανοιχτό και επιτρέποντας του πλέον να αναπνέει κανονικά..
Η χρήση του τρισδιάστατου εκτυπωτή θυμίζει ιστορία επιστημονικής φαντασίας. «Πρόκειται για κάτι μαγικό για μένα», δήλωσε ο καθηγητής παιδιατρικής ωτορινολαρυγγολογίας στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, δρ Γκλεν Γκριν, που εμφύτευσε τον νάρθηκα στον Κέιμπα. «Μιλούμε για το θαύμα να παίρνουμε σκόνη και να δημιουργούμε ανθρώπινα όργανα.»
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, με επικεφαλής τον καθηγητή Γκλεν Γκριν και τον καθηγητή βιοιατρικής μηχανικής Σκοτ Χόλιστερ(πιο πάνω φωτογραφία), παρουσίασαν την περίπτωση, με επιστολή, στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine».
«Ήταν συναρπαστικό ότι οι γιατροί μπόρεσαν να κάνουν κάτι για τον Κέιμπα σε ένα τέτοιο μηχάνημα», δήλωσε η μητέρα του, Έπριλ Τζιονφρίντο.
Ο Γκλεν Γκριν κι ο Σκοτ Χόλιστερ, που ασκούν την ιατρική είκοσι χρόνια τώρα, προσπαθούσαν για χρόνια να φτιάξουν νάρθηκες για παιδιά με πνευμονικές παθήσεις, όταν πήραν ένα τηλεφώνημα από γιατρό στο Οχάιο που είχε υπόψη του τις έρευνές τους. « Μαςείπ ότι έχει ένα παιδί που χρειάζεται νάρθηκα τώρα και δεν θα ζήσει αν δεν κάνουμε κάτι», είπε ο Γκρην
Οι Γκλεν Γκριν και Σκοτ Χόλιστερ πήραν την σχετική άδεια, με επείγοντα τρόπο, από το νοσοκομείο και την ρυθμιστική Αρχή Τροφίμων και Φαρμάκων Αμερικής (FDA), για να δοκιμάσουν την πρωτοποριακή μέθοδο στον Κέιμπα. «’Ηταν μαζί ένα αίσθημα ενθουσιασμού και τρόμου μαζί», δήλωσε ο Σκοτ Χόλιστερ, που πειραματίζεται στην αναγέννηση ιστών εδώ και 15 χρόνια. «Όταν κάποιος εμφανιστεί με μια τέτοια περίπτωση στο εργαστήριό σου, είναι έτοιμο να λάβει χώρα ένα μεγάλο βήμα. Ήταν η μοναδική ελπίδα για το μωρό.» Το επόμενο μεγάλο βήμα είναι να σκαναριστούν οι πνεύμονες του Κέιμπα, ώστε να ταιριάξει ο νάρθηκας στις ακριβείς διαστάσεις του και να φτιαχτεί ένα μοντέλο του νάρθηκα στον υπολογιστή.
Το μοντέλο τροφοδοτήθηκε στον τρισδιάστστο εκτυπωτή, που μπορεί να φτάξει δομές χρησιμοποιώντας μια σκόνη που λέγεται πολυκαπολακτώνη, ή polycaprolactone, or PCL. Η σκόνη αυτή είναι εύπλαστη και μπορεί να γίνει η βάση γις την κατασκευή διαφόρων περίπλοκων δομών. Όταν φτιαχτεί η δομή του νάρθηκα, γίνεται κάτι σαν βιολογική θήκη πάνω στην οποία δημιουργούνται δομές καθώς το σώμα ιαίνεται γύρω της.
Μέχρι σήμερα, γίνονταν μεταμοσχεύσεις τραχειών από νεκρούς δότες ή κατασκευάζονταν τεχνητοί αεραγωγοί στο εργαστήριο με τη βοήθεια βλαστοκυττάρων, διαδικασίες που απαιτούσαν πολύ περισσότερο χρόνο, ενώ επιπλέον τα όργανα δεν εφάρμοζαν πάντα σωστά στον φυσικό αεραγωγό του ασθενούς.
Εικοσιμία μέρες μετά την επέμβαση, ο μικρός ασθενής, ο οποίος είναι πλέον 20 μηνών, δεν χρειαζόταν πια την εξωτερική αναπνευστική συσκευή του νοσοκομείου.
ΠΗΓΗ: sigmalive.com
