Βιβλίο: Junky (μήπως είμαστε όλοι μας χωρίς να το γνωρίζουμε;)

Πάνε πολλά πολλά χρόνια από τότε που διάβασα το Junky. Τέτοια εντύπωση μου προκάλεσε, που ήταν αδύνατον να ξεθωριάσει έστω και στο ελάχιστο έως και σήμερα.

Τόσο ευθύ και άμεσο, τόσο ιδιαίτερα γυμνό που δεν ξέρω πόσοι και αν, μπόρεσαν να γράψουν ποτέ σε αυτόν τον τόνο.

Χωρίς καμία απόκλιση προς κάθε εξωραϊσμό ή καταστροφολογία, χωρίς καμία απολύτως διάθεση για κριτική και κοινωνιολογικές αναλύσεις, ο Μπάροουζ καταγράφει ψυχρά σαν σε ντοκιμαντέρ την καθημερινότητα ενός junky, την δική του καθημερινότητα.

Δεν αναλώνεται σε ηθικολογίες μα ούτε και επικροτεί ή χαϊδεύει την κατάσταση. Δεν ψεύδεται για τις κάθε λογής παρανομίες μα ούτε και κάνει κήρυγμα για να σκορπίσει φόβους και ενοχές. Δεν διαστρεβλώνει αλήθειες, δεν διακηρύσσει όπως άλλοι πως από την πρώτη δόση γίνεσαι junky παρά πως χρειάζεται χρόνος, δεν χαρίζεται στο τέλμα που πέφτει αργότερα.

Τα πάντα είναι μία γυμνή καταγραφή γεγονότων. Τελεία.

Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι τουλάχιστον αυτός είχε την διαύγεια να αντιληφθεί απόλυτα την κατάσταση. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Όπου, και όπως και αν βρίσκεσαι μέσα σε αυτό το «όπου», τουλάχιστον να καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται, να μην έχεις την παραμικρή αυταπάτη. Ίσως αυτή η αντίληψη να είναι και το μοναδικό σου όπλο για να δράσεις εάν το επιλέξεις. Το ποια θα είναι η επιλογή σου και το πώς θα αγωνιστείς ή θα παραδοθείς για αυτή, αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.

Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι junky είναι μόνο αυτός εξαρτάται από κάθε λογής ναρκωτικά. Δεν είναι junky εκείνος που έμαθε αδιαμαρτύρητα να λαδώνει κάθε λογής άνθρωπο και υπηρεσία, τόσο που να του φαντάζει πως αυτό είναι το κανονικό;

Junky δεν είναι εκείνος που θεώρησε ότι η επιδότηση σκοπό είχε να του εξασφαλίσει άγριες νύχτες στα σκυλάδικα της εθνικής;

Ο άλλος που θεωρούσε αυτονόητο να δηλώσει 100% καταστροφή της καλλιέργειας του για να επιδοτηθεί πολλαπλάσια όταν η ζημία μπορούσε να είναι μόνο 10%; Junky δεν είναι o κάθε έφηβος που το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί είναι πως θα γίνει μοντέλο ή τραγουδιστής;

Junky δεν είναι ο κάθε ένας που ακολουθεί πιστά την «τεχνολογία» αλλάζοντας 3 φορές το χρόνο το κινητό του;

Ο άλλος πάλι που νόμιζε πως τα χρήματα οι τράπεζες τα χάριζαν και με μία κάρτα μπορούσε σε μια μέρα να βγάλει τα απωθημένα του στην κατανάλωση πραγμάτων που πολύ σύντομα δεν θα είχε να αποπληρώσει τι είναι πάλι;

Εκείνος που έκανε τούμπες μπροστά σε κάθε πολιτικό γιατί νόμιζε πως έτσι θα έκλεβε και αυτός λίγους από τους τίτλους του, junky δεν είναι;

Όλοι εμείς που ανεχόμαστε ανθρώπους εντός της βουλής να μας κουνάν το δάχτυλο την ίδια στιγμή που τα έχουν αρπάξει άγρια τι είμαστε;

Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς και οδυνηρός, και τώρα τελευταία βλέπω να γινόμαστε junky των εκτάκτων φόρων. Εάν δεν έχουμε τουλάχιστον ένα νέο φόρο κάθε εβδομάδα θα αρχίσουν τα στερητικά…

Σημασία για αρχή έχει να το καταλάβουμε. Ότι είμαστε εξαρτημένοι από δάνεια, υποκλίσεις και 4Χ4 . Όταν το καταλάβουμε τότε ίσως και να ανοιχτεί εμπρός μας και μια πόρτα εναλλακτική. Η επιλογή κατόπιν είναι άλλο θέμα, μα τουλάχιστον θα υπάρχει.