Το μεγαλείο της φύσης στα πέρατα του κόσμου

Από www.clickatlife.gr

Θα θέλατε να δείτε εντυπωσιακά θεάματα από ελέφαντες, νυχτερίδες, πιγκουίνους, αρκούδες και όρκες στο φυσικό τους χώρο; Αυτό το καλοκαίρι είναι η ευκαιρία σας.

….>>> (Δείτε παρακάτω τη συνέχεια)

Όσοι ζουν στην πόλη, πολύ πιθανό να μην έχουν ιδιαίτερη επαφή με την άγρια φύση και την πανίδα της. Σε περίπτωση που έχετε σκοπό να πάτε διακοπές κάπου μακριά, γιατί να μην τις συνδυάσετε με μερικές από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της άγριας φύσης; Το Lonelyplanet προτείνει δέκα προορισμούς για παρατήρηση της αδάμαστης φύσης σε όλο της το μεγαλείο:

Látrabjarg, Ισλανδία: Τα… ζωντανά βράχια

Τα βράχια του Látrabjarg στο δυτικό άκρο της Ισλανδίας και της Ευρώπης (http://bit.ly/iGxV3A), είναι λευκά, επιβλητικά αλλά και… ζωντανά. Η επιφάνειά τους –που σε πολλές περιπτώσεις φτάνει τα 400 μέτρα ύψος και τα 12χλμ. μήκος- έχει λευκό χρώμα, το οποίο οφείλεται στους εκατομμύρια φτερωτούς κατοίκους τους. Φτάνοντας όλο και πιο κοντά στο Látrabjarg η κακοφωνία αναρίθμητων πουλιών, από κορμοράνους μέχρι γλάρους, είναι σχεδόν εκκωφαντική. Ακόμα και εάν δεν έχετε ενδιαφέρον για την παρατήρηση πουλιών, η μαζικότητα αυτή θα σας φανεί εντυπωσιακή. Μπορείτε να προσεγγίσετε την περιοχή με αυτοκίνητο, ή με το τακτικό λεωφορείο το οποίο λειτουργεί από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο και ξεκινάει από το Isafjordur, την κεντρική πόλη της περιοχής.

Μεξικό: Το πέταγμα της πεταλούδας

Το ένστικτο είναι ένα μυστήριο πράγμα. Πώς ένα έντομο που δεν θα ζήσει πάνω από μερικές βδομάδες μπορεί να βρει τον δρόμο του και να καλύψει απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων; Μπορεί η επιστήμη να μην έχει απάντηση, αλλά εμείς μπορούμε να παρατηρήσουμε ένα από αυτά τα μυστήρια της φύσης: τις μαζικές μετακινήσεις των πεταλούδων από τις ΗΠΑ και τον Καναδά προς τα δάση του Μεξικού όπου θα περάσουν το χειμώνα. Το θέαμα θυμίζει χρωματιστά σύννεφα, με τα πολύχρωμα έντομα να κατακλύζουν τους ουρανούς. Κοντά στη γραφική πόλη Angangueo (http://bit.ly/jgNCry), περίπου 130 χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη του Μεξικού, θα βρείτε το El Rosario Butterfly Biosphere Reserve για να παρατηρήσετε τις πεταλούδες από κοντά

Νότια Γεωργία: Η γη των πιγκουίνων

Οι βασιλικοί πιγκουίνοι –που φτάνουν σχεδόν το ένα μέτρο- είναι από τους ελάχιστους κατοίκους του Νότιου Πόλου, αφού λίγα άλλα ζώα μπορούν να αντέξουν στις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Οι… κουστουμαρισμένοι του ζωικού βασιλείου, βρίσκονται κατά χιλιάδες στο νησί της Νότιας Γεωργίας, νοτιοανατολικά της Νότιας Αμερικής (http://bit.ly/maAflU). Αν καταφέρετε να πάτε εκεί, θα αντικρύσετε ένα χαριτωμένο και εντυπωσιακό θέαμα. Η Νότια Γεωργία αποτελεί ενδιάμεσο σταθμό προς την Ανταρκτική, για όσους ξεκινούν από την Ushuaia της Αργεντινής.

Τανζανία: Η μεγάλη μετανάστευση

Εκ πρώτης όψεως η αντιλόπη της Τανζανίας, δίνει την εντύπωση μιας λεπτής αγελάδας ή βουβαλιού, με πολύ μικρό κεφάλι. Όμως 1,3 εκατομμύρια αντιλόπες μαζί, αλλάζουν γρήγορα την εικόνα και τις εντυπώσεις. Κάθε χρόνο τεράστια κοπάδια ξεκινούν από την σαβάνα της ανατολικής Αφρικής, παρέα με ζέβρες και γαζέλες. Περνούν τη βροχερή εποχή (Δεκέμβριο με Μάιο) στο νότιο τμήμα του πάρκου Serengeti (www.serengeti.org/) και στη συνέχεια κατευθύνονται βορειοδυτικά περνώντας από το εθνικό πάρκο Masai Mara (www.maasaimara.com/) στην Κένυα. Η πιο δραματική στιγμή της μετανάστευσης είναι όταν διασχίζουν τον ποταμό Grumeti, όπου παραμονεύουν κροκόδειλοι. Η περίοδος μετανάστευσης αλλάζει κάθε χρόνο, αλλά το πέρασμα από τον ποταμό Grumeti συνήθως γίνεται μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου.

Αλάσκα: Η γιορτή της καφέ αρκούδας

Λίγα πράγματα μπορούν να ανταγωνιστούν τη γεύση του φρέσκου ψαριού κατευθείαν από το ποτάμι. Ειδικά για τις καφέ αρκούδες, η γεύση του σολομού είναι ακαταμάχητη. Από νωρίς το καλοκαίρι τα κοπάδια σολομών επιστρέφουν από τους ωκεανούς για να αναπαραχθούν στα ποτάμια. Όταν όμως φτάνουν σε μικρούς καταρράκτες γίνονται εύκολη λεία για τις αρκούδες. Δυστυχώς διατίθενται μόνο δέκα άδειες ημερησίως (και μάλιστα μέσω κλήρωσης), μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, για να δείτε τις καφετί αρκούδες να ψαρεύουν στους καταρράκτες του ποταμού McNeil, στη νότια Αλάσκα (http://bit.ly/kxc5BC). Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το www.wildlife.alaska.gov .

Σρι Λάνκα: Παιδική χαρά ελεφάντων

Το Minneriya Tank (http://bit.ly/imID8d), μια τεράστια δεξαμενή υδάτων που κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα, βρίσκεται στο εθνικό πάρκο της Σρι Λάνκα (www.srilankaecotourism.com/minneriya_national_park.htm). Η λίμνη είναι πόλος έλξης για τους ελέφαντες της περιοχής, οι οποίοι σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια και κατευθύνονται προς αυτήν κατά τη διάρκεια της περιόδου ξηρασίας. Περίπου 300 ελέφαντες συγκεντρώνονται για να βοσκήσουν στην πλούσια βλάστηση, να πιουν και να παίξουν με το νερό, δημιουργώντας ένα θέαμα πραγματικά μοναδικό. Οι περισσότεροι ελέφαντες μαζεύονται τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο. Μετά από συνεννόηση με ξενοδοχεία της περιοχής, μπορείτε να οργανώσετε εκδρομή με τζιπ για να τους δείτε από κοντά.

Sarawak, Μαλαισία: Η σπηλιά των νυχτερίδων

Η συγκέντρωση των νυχτερίδων στο εθνικό πάρκο Gunung Mulu της Μαλαισίας (http://bit.ly/kUIz0y), είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές στον κόσμο. Εξίσου μοναδική αλλά και αναπόφευκτη είναι η δυσοσμία που προκαλούν οι περίπου 3 εκατομμύρια νυχτερίδες. Αν μπορείτε να την υπομείνετε, το σούρουπο θα δείτε τις νυχτερίδες να ξεχύνονται από την κολοσσιαία σπηλιά Dear Cave (www.mulupark.com/htm/cave_activities/index.htm) σαν ένα τεράστιο, μαζικό κύμα, με σκοπό το κυνήγι εντόμων. Ξεναγήσεις στη σπηλιά γίνονται καθημερινά από την βάση του πάρκου, όπου υπάρχει ποικιλία καταλυμάτων, από hostelσ έως δωμάτια με κήπο.

Χερσόνησος Valdés, Αργεντινή: Γιατί οι όρκες λέγονται φονικές φάλαινες;

Η όρκα, παρά το παρουσιαστικό που παραπέμπει σε δελφίνι, δεν είναι χαριτωμένη και φιλική όπως αυτά. Μάλιστα έχει τη φήμη της φάλαινας δολοφόνου. Αν επισκεφτείτε τη χερσόνησο Valdés (http://bit.ly/k5OOPL) της Αργεντινής θα καταλάβετε το γιατί. Στη συγκεκριμένη περιοχή τα θαλάσσια λιοντάρια μεγαλώνουν τα μικρά τους, τα οποία είναι υπέροχοι μεζέδες για της όρκες. Μάλιστα έχουν αναπτύξει μια μέθοδο κατά την οποία βγαίνουν στην παραλία την κατάλληλη στιγμή για να αρπάξουν ένα άτυχο μικρό. Οι φώκιες γεννούν τον Ιανουάριο και οι περισσότερες επιθέσεις σημειώνονται μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου, τρείς ώρες πριν και μετά την παλίρροια. Η παρακολούθηση είναι επικίνδυνη -η προσάραξη θα ήταν καταστροφική- αλλά απίστευτα εντυπωσιακή.

Somerset Levels, Αγγλία: Τα… ζωντανά σύννεφα

Το ψαρόνι είναι ένα πουλί με μαύρο ιριδίζον φτέρωμα και αποτελεί λόγο για να επισκεφτείτε τα Somerset Levels της Αγγλίας, αργά το απόγευμα μια μέρα τον χειμώνα και συγκεκριμένα το Westhay Moor National Nature Reserve (www.somersetwildlife.org/westhay_moor.html). Καθώς σκοτεινιάζει ο ουρανός μπορεί να προσέξετε ότι το κατάμαυρο σύννεφο, που προϊδεάζει για άλλη μια βροχερή μέρα, συμπεριφέρεται λίγο περίεργα. Με μια πιο προσεκτική ματιά, θα δείτε ότι πρόκειται για εκατομμύρια ψαρόνια. Τα πουλιά πετάνε μαζί, γεμίζοντας τον ουρανό, ώστε να αποφύγουν τους κυνηγούς. Όσο εντυπωσιακά είναι στον αέρα, άλλο τόσο είναι και όταν κατεβαίνουν για να κουρνιάσουν. Το Westhay (http://bit.ly/mQwzLQ) είναι μόλις 5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Glastonbury και η καλύτερη ώρα να δείτε τα ψαρόνια να κουρνιάζουν, είναι μία ώρα πριν την δύση του ηλίου.

Νότια Αφρική: 7 χιλιόμετρα σαρδέλες

Όποιος θεωρεί ότι τα ψάρια δεν προσφέρουν κάποιο ιδιαίτερο θέαμα, ή κάτι που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μας, μάλλον δεν έχει πάει από την Νότια Αφρική. Εκεί οι χιλιάδες σαρδέλες οργανώνονται σε «ασημένια» κοπάδια που φτάνουν τα 7 χιλιόμετρα μήκος. Οι εκατομμύρια σαρδέλες συχνάζουν στο ανατολικό ακρωτήρι της ακτής KwaZulu-Natal (http://bit.ly/k3uOMA), όπου γίνονται λεία τόσο για τα θαλασσοπούλια, όσο και για τις φώκιες, τα δελφίνια και τους καρχαρίες. Είτε δείτε τις σαρδέλες από ένα καράβι, είτε βουτήξετε στη θάλασσα με μάσκα, το θέαμα είναι μοναδικό. Καλύτερη περίοδος είναι μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου.