Μετά την βροχή της Παρασκευής, βγήκα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες και να γράψω ένα άρθρο σχετικά με την ανυπαρξία δρόμων και υποδομών στην επέκταση του Ελαιώνα στα Νέα Μουδανιά. Με μία μικρή σχετικά μπόρα, γεμίσαμε λάσπες, νερά να τρέχουν παντού, νέες λακούβες και γενικά όλα τα όμορφα του τόπου μας.
Αλλά βλέποντας το θέαμα της φωτογραφίας, αναρωτήθηκα αν τελικά έχουμε τον Δήμο που μας αξίζει. Γιατί να ζητάω από τον Δήμο δρόμους και υποδομές, όταν εγώ δεν προσέχω τον τόπο μου; Και ξεχάστε την Ελλάδα, την Νέα Προποντίδα ή τα Νέα Μουδανιά. Μιλάω για την γειτονιά μου, εκεί που ζω, υπάρχω και μεγαλώνω τα παιδιά μου. Αν δεν προσέξω εγώ αυτόν τον τόπο, αν δεν ενδιαφερθώ εγώ να είναι όμορφος, καθαρός, υγιείς, ασφαλής, γιατί να το κάνει ένας ξένος;
Τα “σκουπίδια” αυτά βγήκαν στον δρόμο την Παρασκευή (όπως ακριβώς τα βλέπεται), που σημαίνει ότι τουλάχιστον όλο το Σαββατοκύριακο θα μείνουν εκεί. Πόσο δύσκολο ήταν να βγουν μία μέρα πριν ή την Δευτέρα και ταυτόχρονα να ενημερωθεί η υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου ώστε να στείλει το κατάλληλο όχημα; Το θέμα είναι ότι απλά δεν το σκέφτηκε κανείς γιατί δεν τον ένοιαζε, απλά τώρα τον βόλεψε και τώρα το έκανε.
Κάπως έτσι ενεργεί και ο Δήμος μας και δεν βρίσκω τον λόγο να απορούμε.
