Ανασκόπηση της Photobiennale

Η Εφορεία και ο Διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το Διοικητικό Συμβούλιο και ο Διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης «Τόποι- PhotoBiennale» που θα πραγματοποιηθούν το

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010, στις 19:00.

….>>>

Διάρκεια έκθεσης:
24 Νοεμβρίου 2010 – 28 Φεβρουαρίου 2011

Αποθήκη Α’, 1ος όροφος , Προβλήτα Α’
Λιμάνι Θεσσαλονίκης, τηλ. 2310 566716
www.photobiennale.gr, www.thmphoto.gr
www.filmfestival.gr

Photobiennale 2008: Χρόνος
Photobiennale 2010: Tόπος
Photobiennale 2012: Λόγος

Επιτροπή αξιολόγησης προτάσεων κεντρικού προγράμματος:
Βαγγέλης Ιωακειμίδης (Διευθυντής ΜΦΘ)
Χριστόφορος Μαρίνος (Ανεξάρτητος Επιμελητής-Ιστορικός Τέχνης)
Θούλη Μισιρλόγλου (Ιστορικός Τέχνης-Επιμελήτρια ΜΜΣΤ)
Σταμάτης Σχιζάκης (Βοηθός Επιμελητής-Τομέας Φωτογραφίας και Νέων Μέσων-ΕΜΣΤ)
Μάρθα Χαλικιά (Ανεξάρτητη Επιμελήτρια-Ιστορικός Τέχνης)

Σε αυτή την έκθεση αποκαλύπτεται πως ο Τόπος της PhotoBiennale 2010 αποτελούνταν από 2330 έργα-τόπους, χωρισμένα σε θεματικές νησίδες, σύμφωνα με τους παρακάτω διαχωρισμούς: o τόπος ως 1) περιοχή, 2) κατασκευή 3) μικρό-κοσμος του δημιουργού 4) εγγενές στοιχείο της ιστορίας. Αυτό προκύπτει σε μία πρώτη ανάγνωση. Όμως αφού κανείς αποκτήσει μία πανοπτική ματιά της διοργάνωσης, και οικειοποιηθεί τους τόπους μέσα από τα φωτογραφικά έργα, τις ειδικά σχεδιασμένες διαδραστικές εφαρμογές, τις προβολές, τις συνεντεύξεις των δημιουργών, τα έντυπα και τους καταλόγους, τότε αντιλαμβάνεται πως οι τόποι αναδιπλώνονται, μπλέκονται ο ένας μέσα στον άλλο και οι διαχωρισμοί σβήνουν μέσα από τις συνεχείς πτυχώσεις.

Το εξωτερικό και το εσωτερικό, το δημόσιο και το ιδιωτικό, οι γεωγραφικοί διαχωρισμοί, οι σκηνοθετημένοι και οι «πραγματικοί» κόσμοι αποτελούν ζωντανές μονάδες ανοιχτές σε πολλαπλές αναγνώσεις.
Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για τον Τόπο σε αναδίπλωση, όπως μπορεί να γίνει απτά αντιληπτό μέσα από τους διαφορετικούς τρόπους παρουσίασης, επιμέλειας και σύνθεσης. Ο διαχωρισμός μεταξύ του Τόπου / τόπων εξαρτάται από τον θεατή και από τα όρια που ο ίδιος επιλέγει να θέσει διαμορφώνοντας κατά κάποιον τρόπο τα σύνορα των δικών του τόπων.