“Όλες οι αφηγήσεις, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, έχουν την ιδιότητα να προβάλουν εικόνες σ’ αυτούς που τις διαβάζουν ή σ’ αυτούς που τις ακούνε. Οι εικόνες αυτές δεν επιβάλλονται, αλλά αφήνουν την ελευθερία στο μυαλό να τις δουλέψει συνειδητά και στη φαντασία να τις παραμορφώσει υποσυνείδητα. Στο τέλος κάθε πρότασης, οι εικόνες που προβάλλονται απ’ τη μέσα μεριά του κούτελου αλλάζουν και ο δέκτης βολεύεται σε μια πολυθρόνα στο κέντρο του κρανίου του απολαμβάνοντας το έργο. Ακόμα και αν η ιστορία είναι η ίδια, δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι στον κόσμο που να την αποτύπωσαν με τις ίδιες εικόνες και δεν υπάρχει άνθρωπος που έχει διαβάσει την ίδια ιστορία δύο φορές και έχει δει δύο φορές τις ίδιες παραστάσεις.
Η ιστορία που ακολουθεί είναι η σχεδόν πιστή ως προς την έκβαση των καταστάσεων, μεταφορά του διηγήματος του Θεόφιλου Γκωτιέ με τίτλο «Ονούφριος ή οι φανταστικές κακουχίες ενός θαυμαστή του Χόφμαν». Είναι, ταυτόχρονα, η αποτύπωση των εικόνων που μου εντυπώθηκαν από τη δεύτερη ανάγνωση του διηγήματος.
Το διήγημα αναφέρεται σε έναν νέο ζωγράφο, τον Ονούφριο, που καταδιώκεται από το διάβολο ή από την ιδέα ότι τον καταδιώκει ο διάβολος. Όταν άρχισα να διαβάζω το διήγημα, ο Ονούφριος μου φάνηκε σαν ένας αντισυμβατικός μετα-έφηβος που καταδιώκεται από τους προσωπικούς του δαίμονες και προχωρά με σταθερό βήμα προς την αυτοκαταστροφή. Κάτι σαν εφηβικό πρότυπο των τριών τελευταίων δεκαετιών… Ενώ όμως η ανάγνωση προχωρούσε, είχα την εντύπωση πως, μέσα από τις ίδιες τις επιλογές του και τις αντιδράσεις του, ο πρωταγωνιστής μετατρεπόταν σε κομπλεξικό νάρκισσο, απ’ αυτούς που βρίσκεις στα μπαρ να ξεκλέβουν ματιές του ειδώλου τους στον απέναντι καθρέφτη, ενώ μιλούν με τη διπλανή γκόμενα ή καπνίζουν το τσιγάρο τους με τη μάσκα του διαλυμένου στη φάτσα τους ή με διεισδυτικό βλέμμα και αυτάρεσκο χαμόγελο.
Το διήγημα αναφέρεται στα μέσα του 19ου αιώνα, παρόλα αυτά, μετέφερα τη δράση σε μια εποχή που θυμίζει αισθητικά πιο σύγχρονες δεκαετίες. Ξέρω ότι η μεταφορά αυτή δεν είναι καθόλου πρωτότυπη, αλλά δεν με νοιάζει γιατί οι εικόνες που είχα διαβάζοντας την ιστορία για δεύτερη φορά μπερδεύτηκαν με πραγματικές καταστάσεις και, εξάλλου, είναι πιο εύκολο να πεις αυτό που θέλεις μέσα από την πραγματικότητα παρά μέσα από μια εντύπωση…
Blackguard Sermons 2006″
Ο “Ονούφριος” είναι μια ιστορία κομικ του “Blackguard Sermons” με σκίτσα του ίδιου και ηλεκτρονική επεξεργασία από τον “Αλλότριο”. Επίσης, ακολουθεί και μια πιο μικρή ιστορία δίχως λόγια με τίτλο “Απλός Πολίτης” από τον ίδιο δημιουργό. Ένα μικρό βιβλίο που μοιράζεται ηλεκτρονικά από το “Μουδανιά Blog” στους φίλους του.
Όποιος χρειάζεται πληροφορίες μπορεί να επικοινωνήσει μέσω του Blog.
ή απλά πατώντας πάνω στην εικόνα!
Ακολουθήστε το Νέα Μουδανιά Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι
όλες τις ειδήσεις της Χαλκιδικής
