Στην παραθαλάσσια Ουρανούπολη, το επίνειο – νάρθηκας του Αγίου Όρους, γιορτάστηκε με κατάνυξη η εορτή των Αγίων ενδόξων Ισαποστόλων και Θεοστέπτων Βασιλέων Κωνσταντίνου & Ελένης, στον Ιερό Ναό που τιμάται επ’ ονόματί τους και είναι κάθε χρόνο επίκεντρο του εορτασμού των Αγίων στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου.
Του πανηγυρικού Εσπερινού χοροστάτησε ο οικείος Ιεράρχης κ. Θεόκλητος, πλαισιούμενος από πλειάδα Κληρικών του, που προσήλθαν για να τιμήσουν το “προζύμι” της Ρωμιοσύνης, Κωνσταντίνο και Ελένη.
Παρότι η πανδημία του Κορωναϊού δεν επέτρεψε το μέγα πλήθος να είναι παρόν, ο Λαός του Θεού προσήλθε τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για να προσκυνήσει τους θαυματουργούς Αγίους του, καλεσμένος από τον Εφημέριο π. Γεώργιο Κυριάκου, νέο ευέλπιδα Κληρικό και πνευματικό τέκνο του Σεβασμιώτατου.
Επικεφαλής του Λαού ο Δήμαρχος Αριστοτέλη κ. Στέλιος Βαλιάνος, ο Οφφικιάλιος του Οικ. Πατριαρχείου και του παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Ανέστης Αρνόπουλος, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κα Μαρία Ενεχηλίδου, ο Αντιδήμαρχος κ. Αλέξιος Αντωνίου, ο Δημ. Σύμβουλος κ. Γεώργιος Λαμπράκης, ο Πρόεδρος του Τ.Κ. Ουρανουπόλεως κ. Μιχαήλ Λεμονιάδης, η Πρόεδρος του Τ.Κ. Ν. Ρόδων κα Σοφία Ισαακίδου και ο Διοικητής του Α’ Λιμενικού Τμήματος Ουρανουπόλεως και εξαίρετος Ιεροψάλτης κ. Χρήστος Παναγιωτίδης.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του στάθηκε με πολλή προσοχή, αντλώντας πραγματικά δεδομένα από τον ιστορικό Ευσέβιο, σε τέσσερα σημεία της όλης βιοτής του Αγίου Κωνσταντίνου.
Το πρώτο ότι ο Κωνσταντίνος γεννημένος στην Ναϊσσό της Δαρδανίας τον 3ο αιώνα μ.Χ., αντιμετώπισε τον κίνδυνο του Μαξεντίου και Μαξιμίνου στη Μουλβία Γέφυρα στην Ιταλία με στράτευμα που η λυδία λίθος της ενότητος του βασιζόταν στο σημείο του Τιμίου Σταυρού, στο “Εν τούτω νίκα” του Ουρανού, πράγμα που τον κατέστησε απόλυτο Μονάρχη της Δύσεως και της Ανατολής της αχανούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το δεύτερο σημείο που σφράγισε τη ζωή του μεγάλου Αγίου και της Οικουμένης ολάκερης, είναι η υπογραφή του Διατάγματος των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ., περί της ανεξιθρησκείας του Λαού της Αυτοκρατορίας, πράγμα που έβγαλε από τις Κατακόμβες την Εκκλησία και σταμάτησε τους Διωγμούς κατά των Χριστιανών.
Στο τρίτο σημείο που στάθηκε ο Δεσπότης ήταν η υπό του Μ. Κωνσταντίνου σύγκληση το 325 μ.Χ. της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, προς αντιμετώπιση του Αρειανισμού που έβαλε κατά της Θεότητος του Χριστού μας, μειώνοντάς Τον σε τέλειο κτίσμα του Θεού.
Και τέλος, το τέταρτο σημείο που λάμπρυνε τον Κωνσταντίνο, είναι η μεταφορά της Πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατίας στην Κωνσταντίπολη, της οποίας το 328 μ.Χ. έθεσε τα θεμέλια ο ίδιος.
Και κατέληξε ο ομιλητής: «Έχοντας υπόψει αυτά τα ιστορικά δεδομένα οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Έλληνες, ανά τους αιώνες αντιλαμβανόμαστε ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη φύτεψαν και έστησαν αυτό που λέγεται Ρωμιοσύνη σ’ αυτόν τον Τόπο. Και τη Ρωμιοσύνη τη ντύσανε με το ιερό ένδυμα της Ορθοδοξίας!
Χιλιοδόξαστο το Βυζάντιο απέδειξε του λόγου το ασφαλές! Τυχόν χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους που πρεσβεύουν ορισμένοι ανόητοι και ανιστόρητοι, σημαίνει γκρέμισμα της Ρωμιοσύνης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία αυτού του Γένους.
Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους όρισαν τη διαφορά μεταξύ κατακτητών και ραγιάδων, με τους όρους Ρωμιός για τους Έλληνες και Αγαρηνός για τους Οθωμανούς. Πράγμα αποτυπωμένο ιστορικά στα πρώτα Συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους κατά την Παλιγγενεσία του ’21!
Μπορεί αυτό κανείς να το αλλάξει; Και σήμερα στην Πόλη Ρωμιό λέμε τον Πατριάρχη και τους λιγοστούς που μείναμε δίπλα του να κρατάνε Θερμοπύλες! Αγαρηνούς χαρακτήριζε η Λωξάνδρα τους Δήμιους του Ελληνισμού και προσευχόταν στην Παναγία την Μπαλουκλιώτισσα να περιφρουρήσει το Ρωμέϊκο!
Με τι θα αλλάξεις το Ρωμέϊκο αυτό τσαγανό, την ταυτότητα του νεοελληνισμού; Και τι σφραγίδα θα του βάλλεις; Να το πούμε και πάλι ξεκάθαρα· ο Κωνσταντίνος ο Μέγας και η Μάνα του Ελένη, αλλά και τα αγιονέρια του Βοσπόρου, τούτο το καρυδότσουφλο που κατοικούμε, το είπανε ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ και το περιβάλλανε με Ρωμέϊκο τσαγανό και φιλότιμο! Γκρεμίσεις αυτή την προσφορά, γκρέμισες και την ταυτότητα τη Ρωμέϊκη!».
Ακολούθησε περιφορά της Ιεράς Εικόνος των Αγίων πέριξ του Ιερού Ναού, και όχι ανά την πόλη της Ουρανουπόλεως, λόγω των μέτρων προς αποφυγή της διασποράς της πανδημίας.
Πηγή: romfea.gr