Απίστευτο κι όμως αληθινό. Το υπουργείο Οικονομικών έστειλε ειδοποίηση στον διάσημο αυτόχειρα καλλιτέχνη Νικόλα Άσιμο ότι σε περίπτωση που δεν έχει… διακόψει τις εργασίες του ως ελεύθερου επαγγελματία, θα θεωρηθεί ότι άσκησε τη δραστηριότητά του και για το 2011 και θα πρέπει να πληρώσει το τέλος επιτηδεύματος! Πώς είπατε; Κι όμως. Ναι, στο υπουργείο ακόμα περιμένουν την απάντησή του.
Και θα περιμένουν για πολύ ακόμα, αν δεν τους διαφωτίσει κάποιος. Ο διάσημος στιχουργός, συνθέτης, συγγραφέας και τραγουδιστής του ελληνικού ροκ, εμβληματική φιγούρα της περιθωριακής διανόησης των δεκαετιών του ’70 και του ’80, και σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς των Εξαρχείων, ο οποίος έδωσε δραματικό τέλος στη ζωή του στις 17 Μαρτίου 1988, είναι για τα σαΐνια που κυνηγούν τους φοροφυγάδες ζωντανός και πρέπει να… τακτοποιήσει το φορολογικό μητρώο του!
Αλλά αυτό μας πείραξε; Εδώ δεν μπορούν να πατάξουν τη φοροδιαφυγή με τους ζωντανούς, σου λέει ας αρπάξουμε ό,τι μπορούμε κι όποιον πάρει ο… χάρος. Μα καλά, ένας δεν βρέθηκε που να ξέρει ότι ο Άσιμος βρίσκεται μακριά από τον επίγειο και υλικό κόσμο και ότι δεν γίνεται να περιμένουν από αυτόν ούτε δεκάρα τσακιστή; Αλλά εδώ που τα λέμε, ακόμα και να ζούσε ο Άσιμος, για όποιον γνωρίζει έστω και στο ελάχιστο το έργο του – που δεν μπορεί, λίγο ραδιόφωνο να έχει ανοίξει κάτι θα έχει πάρει το αυτί του – ποιος είπε ότι θα πλήρωνε τα χαράτσια και τις έκτακτες εισφορές ή ότι θα ήταν συνεπής απέναντι στις υπο-χρεώσεις του στο ΤΕΒΕ; Μια τέτοια σκέψη είναι εξ ορισμού σουρεαλιστική.
Αυτός που δεν χωρούσε ούτε σε ταμπέλες – ακόμα και ο προσδιορισμός του «αναρχικού» τον ενοχλούσε. Αυτός που πάθαινε δυσανεξία σε οποιαδήποτε μορφή λογοκρισίας, από όπου κι αν προερχόταν. Αυτός που ακόμα και τη δισκογραφία του τη βάφτιζε «παράνομες κασέτες» και ηχογραφούσε σε σπίτια φίλων το υλικό του για να μην υποταχθεί στην επίσημη λεωφόρο της δισκογραφίας. Ακόμα και το βιβλίο του, «Αναζητώντας Κροκάνθρωπους», που γράφτηκε το 1980-81, κυκλοφόρησε όχι από εκδοτικό οίκο, αλλά σε φωτοτυπημένα αντίτυπα. Αυτός που τραγουδούσε «Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης/δεν ξέρεις καν το λόγο/για να με υποτάξεις». Ε, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος, όχι μόνο δεν θα πλήρωνε παράνομους φόρους και χαράτσια, αλλά θα πρωτοστατούσε σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας απέναντι σε όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα. Φυσικά μέσα από τα τραγούδια του. Αυτά κι αν τα χρειαζόμαστε σήμερα! Όλο αυτό που ζούμε στα σπίτια μας, στους δρόμους, στις πλατείες, δεν έχει σάουντρακ. Δεν έχει στίχο, ούτε ρυθμό. Είναι μια επανάσταση βουβή, δίχως κανένα σάουντρακ.
Ακούγεται σαν ανέκδοτο αυτό που συνέβη. Και είναι. Βρε «Μπαγάσα» Άσιμε, εσένα που σου αρέσανε τόσο οι πλάκες, ούτε να το ’χες σκηνοθετήσει τέτοιο χουνέρι στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, που εν έτει 2012 σου στέλνε ι ακόμα… ραβασάκια, στην οδό Καλλιδρομίου 55, εκεί όπου έμενες. Και μετά σου λέει να μας πάρουν οι ξένοι στα σοβαρά, ότι προσπαθούμε να βάλουμε τάξη στο ελληνικό χάος. Εμείς πάντως είμαστε σίγουροι ότι αν ο Άσιμος βρίσκεται κάπου εκεί ψηλά και βλέπει όλους αυτούς τους άσχετους χαρτογιακάδες θα έχει βάλει κάτι γέλια… Και θα ψιθυρίζει στους φωστήρες του κρατικού μηχανισμού τους ωραίους στίχους του «Εγώ με τις ιδέες μου/κι εσείς με τα λεφτά σας/νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας/δε θέλω την κουβέντα σας/ούτε τη γνωριμιά σας».
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
