Σαν σήμερα η παγκόσμια ημέρα κατά της Aσθενείας Πάρκινσον

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας του Πάρκινσον καθιερώθηκε το 1997 με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ασθένεια Πάρκινσον (EPDA) και την υποστήριξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Τον ίδιο χρόνο δόθηκε στη δημοσιότητα η «Χάρτα της EPDA», που σκοπό είχε να ενημερώσει τους πάσχοντες από την ασθένεια για τα δικαιώματά τους, αλλά και να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 11 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης το 1775 του άγγλου γιατρού Τζέιμς Πάρκινσον. Ο Πάρκινσον το 1817 ανακάλυψε τη συμπτωματολογία της ασθένειας, που πλήττει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου και σήμερα είναι γνωστή με το όνομά του.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι Νευροεκφυλιστική ασθένεια της μέλαινας ουσίας. Η μέλαινα ουσία αποτελεί τμήμα ενός δικτύου πυρήνων στις εσωτερικές περιοχές του εγκεφάλου τα οποία οποία αποκαλούνται βασικά γάγγλια. Οφείλεται στην προοδευτική νέκρωση των κυττάρων της μέλαινας ουσίας τα οποία παράγουν το νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη βοηθά την δημιουργία και τον έλεγχο της κίνησης του σώματός μας. Η έλλειψη της ντοπαμίνης σε δομές των βασικών γαγγλίων, είναι η αιτία των εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων, τα οποία μπορεί είναι τρόμος (τρεμούλα), δυσκαμψία ή ακαμψία, βραδυκινησία ή ακινησία και αστάθεια. Η ασθένεια ανακαλύφθηκε το 1817 από τον Τζέιμς Πάρκινσον.ο Jean-Martin Charcot το 1876 περιέγραψε έναν ασθενή που δεν είχε καθόλου τρόμο ενώ είχε δυσκαμψία και πρότεινε το σύνδρομο να πάρει το όνομα «Νόσος του Πάρκινσον» τιμώντας τον Άγγλο ιατρό, αντί «Τρομώδης Παράλυση» που ίσχυε μέχρι τότε.

Σήμερα ασθενείς πού κάνουν χρήση αντιψυχωσικών φαρμάκων (κλασικά νευροληπτικά, π.χ αλοπεριδόλη) μπορεί να παρουσιάσουν ανάλογη εικόνα (δευτερογενής παρκινσονισμός). Αντι-παρκινσονικά φάρμακα είναι τα λεβοντόπα-καρβιντόπα, βρωμοκρυπτίνη, αμανταδίνη, αντιμουσκαρινικά κ.τ.λ. Έχουν προταθεί και χειρουργικές θεραπείες όπως τελευταία η εν τω βάθη εγκεφαλική διέγερση του υποθαλαμικού πυρήνα (DBS-STN).

Σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση του ασθενούς έχουν προγράμματα εργοθεραπείας και φυσικοθεραπείας, που βοηθούν σε μία πιο αυτόνομη ζωή. Η φυσικοθεραπεία έχει ως κύριο στόχο τη διατήρηση της μέγιστης πιθανής λειτουργικότητας των ασθενών μέσω επανεκμάθησης των φυσιολογικών προτύπων κίνησης, διατήρησης της ελαστικότητας των μυών και υποκατάστασης της αδύνατης κινητικής συμπεριφοράς από μια άλλη εφικτή με παρόμοια αποτελεσματικότητα.

Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για τη νόσο Parkinson μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ

Πηγές: www.sansimera.gr, el.wikipedia.org