Μία παράσταση που συγκίνησε όλους παρουσιάστηκε από τη θεατρική ομάδα Ελαιοχωρίων σε ένα χώρο ιδανικό που ξύπνησε αναμνήσεις, χώρο πρώτης εγκατάστασης των προγόνων μας που έφτασαν το 1924 ξεριζωμένοι, βασανισμένοι και πονεμένοι ..κι από τις στάχτες του ξαναγεννήθηκαν.
Συγκλονιστικές ερμηνείες, εξαιρετική σκηνοθεσία της Κατερίνας Κρανιώτη και υπέροχες μελωδικές φωνές με ωραία μουσική υπόκρουση. Το καλύτερο μνημόσυνο στις ψυχές που χάθηκαν.
Με τη στήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χαλκιδικής και Αγίου Όρους, της Κοινότητας Ν. Φλογητών και του Πολιτιστικού Συλλόγου Ν. Φλογητών.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η παράσταση αφορά σε αφηγήσεις προσφύγων – κατά κύριο λόγο γυναικών- από τη Μικρά Ασία. Αναφέρεται στο πρώτο χρονικό διάστημα της άφιξης και διαμονής τους στην Ελλάδα. Πρόσφυγες, κατά κύριο λόγο γυναίκες, μοιράζονται τις ιστορίες τους, μα πάνω απ’ όλα τον καημό τους. Η ανάγκη τους να θυμηθούν μια πραγματικότητα κοινή για όλους, ξεπέρασε την ανάγκη της λησμονιάς των περασμένων. Η κοινή τους πραγματικότητα, ήταν ο πόλεμος, η πείνα, η προσφυγιά και η κάθε δική τους ιστορία, διαγράφει μυριάδες άλλες. Λόγος απλός και γνήσιος που φωτίζει κάθε πτυχή των γεγονότων. Λόγος λιτός κι αφαιρετικός, δίχως ηρωισμό και κούφιο πόνο, αντακλά τη λαϊκή έκφραση, για την οδυνηρότερη στιγμή στην ιστορία των Ελλήνων. Της εκδίωξης του Ελληνισμού, μετά από 3000 χρόνια παρουσίας του περίπου, από τις ιστορικές περιοχές της Δυτικής Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας και της Ανατολικής Θράκης.