Ένα απόγευμα του προηγούμενου Φεβρουαρίου αφού είχαμε εξαντλήσει όλα τα θέματα συζήτησης που αφορούσαν στο χωριό μαζί με τον Γιάννη Καραδήμο και Γιάννη Παπαστερίου μου μετέφεραν πως ένας Γερμανός πελάτης στο τουριστικό τους κατάλυμα , ονόματι Hubert Forster ήταν ερασιτέχνης κινηματογραφιστής και διέθετε οπτικοακουστικό υλικό για τη Νικήτη που χρονολογικά κατατασσόταν στο 1968.
Εκείνη τη στιγμή επικοινώνησαν μαζί του και τους υποσχέθηκε πως αφού το έβρισκε θα το έφερνε μαζί του το καλοκαίρι . Ο κύριος Forster δεν ήλθε τελικά το θέρος ελέω κορωνοϊού αλλά είχε την ευγένεια να στείλει το προαναφερόμενο υλικό ταχυδρομικά το οποίο και έφτασε χθες . Μόλις παραλήφθηκε το δέμα με ρυθμούς ταχύτητας φωτός συναντηθήκαμε στο γνωστό υπόγειο , για να το παρακολουθήσουμε . Αντικρίσαμε μια Νικήτη διαφορετική ,ευωδιαστή , το ίδιο πανέμορφη με σήμερα , είδαμε τους δουλευτάρηδες παππούδες μας με τα μουλάρια να πηγαίνουν στα χωράφια τους, είδαμε τις γιαγιάδες μας τα φροντίζουν για το σπίτι τους , είδαμε τους γονιούς μας παλικάρια και κοπέλες να χαίρονται την καθημερινότητά τους, γρικήσαμε και τις παραλίες μας σχεδόν παραδεισένιες κι ηδονικές να έχουν ολίγιστους επισκέπτες. Δεν θέλω να προσθέσω τίποτε άλλο απλά απολαύστε το!
*Γράφει ο Θανάσης Χρήστου Μάντσιος στο parallaximag.gr