Ρωσική προπαγάνδα ενόψει επικείμενων συζητήσεων ΗΠΑ-Τουρκίας για το ενδεχόμενο προμήθειας νέων F-16 ή τετελεσμένο γεγονός ως αποτέλεσμα του πλήρους εναγκαλισμού Πούτιν–Ερντογάν;
Ήταν μόλις πέρυσι ακριβώς πριν από έναν χρόνο, που το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS μετέδιδε την είδηση ότι η Τουρκία προχωρά στην υπογραφή για την αγορά και δεύτερης συστοιχίας του αντιεροπορικού συστήματος S-400.
Τώρα, το ίδιο πρακτορείο ειδήσεων ανακοινώνει την υπογραφή νέου συμβολαίου για την προμήθεια και δεύτερης συστοιχίας, επικαλούμενο τον επικεφαλής της υπηρεσίας στρατιωτικής συνεργασίας της Ρωσίας, Ντμίτρι Σουγκάγιεφ, ο οποίος δήλωσε: «Θέλω να σημειώσω ότι η σχετική σύμβαση έχει ήδη υπογραφεί».
Τούρκοι αξιωματούχοι επίσημα δεν έχουν επιβεβαιώσει ούτε και διαψεύσει, μέχρι αυτή τη στιγμή την είδηση.
Είναι γεγονός, όμως, ότι τον περασμένο Φεβρουάριο, ο αντιπρόεδρος της Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας, Ισμαήλ Ντεμίρ είπε ότι η χώρα του συζητάει για δεύτερη συστοιχία πυραύλων S-400, ενώ συνεχίζονται οι συζητήσεις και για μεταφορά τεχνογνωσίας από τη Ρωσία.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τόνισε σε ομιλία του ότι «οι S-400 είναι εδώ» και ξεκαθάρισε ότι θα τους χρησιμοποιήσει, από τη στιγμή που δεν τους έδιναν άλλα συστήματα.
Γιατί, όμως, βγήκε τώρα η είδηση και μάλιστα από ρωσικής πλευράς; Μήπως για να «τραβήξει το αυτί» η ρωσική αρκούδα στον «ατίθασο Σουλτάνο»; Μήπως για να τορπιλίσει κάθε ελπίδα συζήτησης περί προμήθειας των αμερικανικών F-16 Viper και των πακέτων αναβάθμισης των υπαρχόντων τουρκικών μαχητικών;
Ο «Δούρειος Ίππος» της Ρωσίας
Εξοπλισμένη με σύγχρονης τεχνολογίας ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα (S-400) και αναμένοντας την ολοκλήρωση του ρωσικού πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου, αποδεικνύει ότι ποσώς ανησυχεί για την ρωσική απειλή. Απεναντίας και προς όφελος της βλέπει θετικά την προοπτική συνέχισης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, γιατί έτσι κρίνει ότι μπορεί να εξασκεί πίεση για την προώθηση αφενός των αναθεωρητικών βλέψεων της, αφετέρου της επανεξέτασης των θεμάτων που θεωρεί ότι έχει «ανοικτά» με τις ΗΠΑ για την προμήθεια των αεροσκαφών F-16 και γιατί όχι και των F-35.
Και μάλλον δεν συνιστούν υπερβολή οι απόψεις που ακούγονται τελευταία ότι η Ρωσία έχει δυνητικό «σύμμαχο» την Τουρκία και μπορεί μέσω αυτής να «επηρεάζει» τις αποφάσεις, στρογγυλεύοντας τις γωνίες για ανάληψη «ηπιότερων» τρόπων αντίδρασης του ΝΑΤΟ κατά αυτής. Και ως ισχυρή επιβεβαίωση έρχεται βεβαίως και η διά στόματος του ίδιου του Ερντογάν μάλλον επικριτική δήλωση του για τη Συμμαχία ότι «Δεν σκέφτομαι να κόψω τους δεσμούς με τον Πούτιν…».
Απειλή για την Ελλάδα;
Από την πρώτη προμήθεια του αντιπυραυλικού συστήματος ξεκίνησε μία ζωηρή συζήτηση για το πού μπορεί να τοποθετήσει η Τουρκία τους S-400.
Η εμβέλεια των 400 χλμ προκάλεσε αρκετά σενάρια, με κυριότερο την ανησυχία ότι θα «κλειδώσει» το Αιγαίο, αλλά και τις αεροπορικές βάσεις της Ελλάδας, αφού κάθε κίνηση θα ανιχνευόταν από τα τουρκικά ραντάρ και οι πύραυλοι θα προχωρούσαν σε αντίστοιχα πλήγματα.
Μόνο που όπως έχουμε ξαναγράψει στο enikos.gr στο ελληνικό «πεντάγωνο» δεν ενστερνίζονται αυτή την ανησυχία, αντίθετα, προβάλλουν 4 ισχυρούς λόγους για τους οποίους η Άγκυρα ανησυχεί περισσότερο.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την φύση του συστήματος, το οποίο είναι αντιαεροπορικό μακράς εμβέλειας και χρειάζεται «στρώματα» προστασίας. Όσο πανίσχυρο κι αν είναι, είναι ευάλωτο σε επιθέσεις κορεσμού και μάλιστα από σχετικά κοντινές αποστάσεις, κάτω των 40 μιλίων.
O δεύτερος είναι το Σύστημα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) RM-70, που διαθέτει ο Ελληνικός Στρατός, που πρόσφατα το δοκίμασε στα πεδία βολής Κρήτης και Πετρωτών Ξάνθης, με τους νέους πυραύλους, σερβικής κατασκευής, που αύξησαν την εμβέλειά του κατά 100%. Μάλιστα, έχει υπογραφεί συμφωνία με τα ΕΑΣ για συμπαραγωγή των πυραύλων στην Ελλάδα.
Η χώρα μας είχε αποκτήσει το 1994 116 συστήματα από τα πρώην ανατολικογερμανικά αποθέματα με χιλιάδες ρουκέτες. Πλέον, μετά την αναβάθμιση, έχουν αποκτήσει εμβέλεια 40 χιλιομέτρων, που σημαίνει ότι καμία τουρκική επιχείρηση απόβασης, πολύ περισσότερο βάση για S-400, δεν μένει στο απυρόβλητο στα μικρασιατικά παράλια.
Ο τρίτος λόγος είναι το αμερικανικό σύστημα MLRS, που μπορεί να επιφέρει πλήγματα σε πολύ μεγαλύτερο βάθος. Αυτή τη στιγμή το Πυροβολικό του Ελληνικού Στρατού διαθέτει 36 αυτοκινούμενους εκτοξευτές Μ270 MLRS, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη ακρίβεια και φυσικά αποτελεσματικότητα από τα πάντζερ του πυροβολικού PZH-2000, που αποτελούν ότι πιο ισχυρό υπάρχει σε αυτοκινούμενο πυροβόλο, στον Έβρο.
Με εμβέλεια στόχου άνω των 160 χλμ, οι 152 πύραυλοι ATACMS Block1 που διαθέτει η Ελλάδα, μπορούν να επιφέρουν πλήγματα βάθους στην αντίπαλη άμυνα, καταστρέφοντας ζωτικές εγκαταστάσεις. Και πάλι, οι S-400, εάν βρίσκονται εντός της εμβέλειας τους, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μία καταιγίδα από πυραύλους του MLRS.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων μελετά το πρόγραμμα αναβάθμισής τους. Υπάρχει η δυνατότητα μετατροπής τους για «βαθύ πλήγμα», αυξάνοντας το βεληνεκές τους στα 480χλμ, δηλαδή πλέον του βεληνεκές των S-400.
Τέλος, είναι οι «γαλλικές ριπές». Τα Mirage 2000-5 Mk2 και τα Rafale F3R μπορούν να φέρουν τους πυραύλους – τρόμο της τουρκικής αεράμυνας Scalp. Αν και οι επίσημες αναφέρουν ότι το βλήμα cruise SCALP-EG έχει εμβέλεια πλήγματος τα 250 χλμ, ανεπίσημες αναφορές ανεβάζουν την δυνατότητα στα 450 με 560 χλμ.
Οι παραπάνω λόγοι εξηγούν και την εμμονή της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, αφού έτσι εξουδετερώνεται η στρατιά Αιγαίου, που η ίδια έχει αναπτύξει στα μικρασιατικά παράλια, ενώ το Casus Belli τίθεται αυτομάτως ως μία απειλή κενή περιεχομένου επί του πεδίου.
*Του Χρήστου Μαζανίτη στο enikos.gr