Με τις σφοδρότερες συγκρούσεις να μαίνονται στο στρατηγικής σημασίας ανατολικό μέτωπο για τον πλήρη έλεγχο του Ντονμπάς, κατά μήκος του ποταμού Ντονέτσκ και φυσικά στη μάχη μέχρις εσχάτων που διεξάγεται στη μαρτυρική Μαριούπολη, κύλησε η χθεσινή 26η μέρα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, καθώς τα περισσότερα άλλα μέτωπα του πολέμου (Κίεβο, Χάρκοβο, Τσερνίχιφ στον Βορρά και Μικολάιφ στον Νότο) παρέμειναν, λίγο πολύ, στάσιμα.
Όμως, η στασιμότητα αυτή, όσο κι αν παρουσιάζεται από πολλά -αγγλοαμερικανικά κυρίως- ΜΜΕ ως δήθεν «καθήλωση» των… «ανίκανων να προελάσουν άλλο» ρωσικών στρατευμάτων, δεν αλλάζει επί της ουσίας τίποτα στο επιχειρησιακό πεδίο, καθώς είναι σαφές πως οι Ουκρανοί παραμένουν ταμπουρωμένοι μαζί με εκατομμύρια πολίτες μέσα στις αποκομμένες από την υπόλοιπη χώρα μεγάλες πόλεις, χωρίς να είναι σε θέση να αντεπιτεθούν αποτελεσματικά, ενώ οι Ρώσοι ολοκληρώνουν αργά αλλά σταθερά την εξουδετέρωση των ουκρανικών μονάδων και την κατάληψη ολόκληρης της ανατολικής Ουκρανίας. Η Ρωσία δηλαδή επιμένει στη στρατηγική των «καζανιών», κρατώντας μεγάλες ουκρανικές δυνάμεις «καρφιτσωμένες» στις μεγαλουπόλεις και βομβαρδίζοντας επιλεκτικά στόχους με πυροβολικό και εκτοξευτήρες ρουκετών, αλλά και πυραύλους βαλλιστικούς ή cruise υψηλής ακρίβειας, έως ότου η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Κιέβου πεισθεί πως η περαιτέρω αντίσταση δεν έχει νόημα.
Οι εικόνες και τα βίντεο που βγαίνουν από τη μισο-ισοπεδωμένη μετά τις πολυήμερες μάχες Μαριούπολη, είναι τρομακτικές. Αντιμέτωποι με εκατοντάδες περικυκλωμένους φανατικούς εθνοφρουρούς του τάγματος Αζόφ και άλλων εθνικιστικών ταγμάτων, που είχαν ταμπουρωθεί στη μεγάλη χαλυβουργία Αζοφστάλ και αρνούνταν να παραδοθούν, παρά την απελπιστική τους κατάσταση, οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν, χθες τα χαράματα, για πρώτη φορά στον πόλεμο, θερμοβαρικές ρουκέτες TOS-1, ένα είδος εξελιγμένης εμπρηστικής βόμβας, που έχει χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια μόνο από τις αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν. Η έκρηξη των τρομερών αυτών όπλων μέσα στο χαλυβουργείο, ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως, σκέπασε ξανά την πόλη με πυκνούς καπνούς και κατά πάσα πιθανότητα σκότωσε εκατοντάδες μαχητές. Άλλα βίντεο δείχνουν μαχητές του Αζόφ να αυτοκτονούν, για να μην πέσουν στα εκδικητικά χέρια των Ρωσόφωνων πολιτοφυλάκων και των Τσετσένων πολεμιστών του Καντίροφ.
Λεπτομέρεια-κλειδί: το γιγαντιαίο σύμπλεγμα του «Αζοφστάλ» ανήκε στον δισεκατομμυριούχο ολιγάρχη και πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομάδας Σαχτάρ Ντονέτσκ, τον Ρινάτ Αχμέτοφ, ο οποίος υπήρξε για πολλά χρόνια «κολλητός» με τον φιλορώσο πρώην πρόεδρο Γιανούκοβιτς και τον Πούτιν, αλλά, μετά το «Μαϊντάν» και την εξέγερση των ρωσόφωνων στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, άρχισε να παίζει διπλό παιχνίδι, προτού περάσει οριστικά πέρσι στο ουκρανικό στρατόπεδο και «τα βρει» με τον Ζελένσκι και την ομάδα των ολιγαρχών που στηρίζουν τον Ουκρανό πρόεδρο, επικεφαλής των οποίων είναι ο καναλάρχης Ιχόρ Κολομόισκι. Σήμερα, φυσικά, όπως και οι περισσότεροι Ουκρανοί ολιγάρχες, ο Αχμέτοφ βρίσκεται στο εξωτερικό, περιμένοντας να κατακαθίσει η σκόνη των μαχών, για να διεκδικήσει (εξαγοράσει;) εκ νέου μια θέση στο μεγάλο φαγοπότι, όποια σημαία κι αν κυματίζει πάνω από τη Μαριούπολη…
Ταυτόχρονα βέβαια, ο καθένας μπορεί να δει επιτέλους στο διαδίκτυο –αν, φυσικά, παρακάμψει τις δυτικές απαγορεύσεις των ρωσικών ΜΜΕ– δεκάδες βίντεο με διασωθέντες ρωσόφωνους, αλλά και ελληνόφωνους κατοίκους της Μαριούπολης και των περιχώρων της, ανάμεσά τους και το πολύπαθο χωριό Σαρτανά, που περιγράφουν επακριβώς τα όσα τραγικά πέρασαν στα χέρια των Ουκρανών εθνικιστών «εθνοφρουρών» –όχι μόνον τις τελευταίες φρικιαστικές εβδομάδες, αλλά ολόκληρη την τελευταία οκταετία. Τα βίντεο αυτά βέβαια, όπως και τα αντίστοιχα ουκρανικά, πρέπει να παρακολουθούνται με καχυποψία: το βέβαιο είναι πως η πόλη έχει υποστεί μεγάλες ζημιές και ότι άγνωστος αριθμός αμάχων παραμένει ακόμη εγκλωβισμένος στα καταφύγια, χωρίς ρεύμα και πόσιμο νερό.
Δεν είναι σε αδιέξοδο Μια ματιά σε οποιονδήποτε επιχειρησιακό χάρτη επιβεβαιώνει πως οι δήθεν «καθηλωμένοι» στον Βορρά και τα νοτιοδυτικά Ρώσοι έχουν ενισχύσει σημαντικά, το τελευταίο 10ήμερο, τα κέρδη τους στο Ντονμπάς και την Αζοφική. Πλέον, η ρωσική «λωρίδα» γης στην Αζοφική, που συνδέει την Κριμαία με το Ντονμπάς, έχει πλάτος πολλών δεκάδων χιλιομέτρων, από μερικά χιλιόμετρα που ήταν αρχικά, δίνοντας έτσι «βάθος» σε έναν χερσαίο διάδρομο, που βέβαια ο Πούτιν δύσκολα θα εγκαταλείψει στο διαπραγματευτικό τραπέζι. Οι Ρώσοι κοντεύουν να κατακτήσουν όλα τα παράλια, έχουν περικυκλώσει τις μεγάλες πόλεις, έχουν καταστρέψει ολοκληρωτικά την ουκρανική πολεμική αεροπορία και δεκάδες βάσεις, αεροδρόμια και αποθήκες, ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό τα φράγματα και τις ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, πυρηνικές και μη, αλλά… χάνουν κατά κράτος!
Η πιθανότητα να θέλουν οι Ρώσοι να κρατήσουν την περιοχή της Αζοφικής και του Ντονμπάς και απλώς να ασκούν πίεση στο Κίεβο και την Οδησσό, χωρίς να «μπουκάρουν» σε αυτές τις πόλεις, ή να προχωρήσουν σε αμερικανικού τύπου μαζικούς βομβαρδισμούς, δε φαίνεται να έχει περάσει από το μυαλό των δυτικών «αναλυτών», μοναδική έγνοια των οποίων φαίνεται πως είναι η πάση θυσία (των Ουκρανών μαχητών και αμάχων) χρονική παράταση του πολέμου, ώστε να ολοκληρωθεί ο πραγματικός στόχος –η όσο το δυνατόν πληρέστερη απομόνωση της Ρωσίας και η διασφάλιση ενός νέου, δεύτερου Ψυχρού Πολέμου… Αλλά, αν το νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα είναι αναπόδραστο και το κόστος σε αίμα και υλικό για τους Ρώσους είναι πράγματι τόσο μεγάλο όσο λένε οι Δυτικοί μακρόθεν «προστάτες», ποια δύναμη θα εμποδίσει, αλήθεια, τον Πούτιν να κόψει την Ουκρανία στη μέση, με όριο τον Δνείπερο, κρατώντας ως προτεκτοράτο το πλουσιότερο, ανατολικό κομμάτι; Και τι θα πει τότε ο Ζελένσκι στον λαό του;
Το ποιος επιθυμεί περισσότερο τη φονική αυτή παράταση της αλληλοσφαγής, που σε αρκετές περιπτώσεις έχει στοιχεία αδελφοκτόνου εμφυλίου, είναι πασιφανές. Χθες, αίφνης, κυκλοφόρησε βίντεο που δείχνει τον ανεκδιήγητο υπουργό Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπεν Γουάλας, να μιλά, κατά τη διάρκεια πρόσφατου ταξιδιού του στην Πολωνία, σε δύο γνωστούς Ρώσους φαρσέρ, που στο παρελθόν είχαν «παγιδεύσει», μεταξύ άλλων, τον πρίγκιπα Χάρι, τον Μπέρνι Σάντερς, αλλά και τον τον Αλεξάντρ Λουκασένκο. Οι δύο Ρώσοι προσποιήθηκαν ότι είναι σύμβουλοι του πρωθυπουργού της Ουκρανίας, Ντενίς Σμιχάλ, και ζητούν από τον (πρώην ανώτατο αξιωματικό του στρατού) Γουάλας περισσότερους υπερσύγχρονους (και πανάκριβους) αντιαρματικούς πυραύλους NLAW, επειδή «αυτοί που στείλατε νωρίτερα δεν δούλευαν»! Όπου ο υπουργός απάντα… θιγμένος: «Δεν νομίζω ότι οι δικοί μας απέτυχαν. Σας δώσαμε πάνω από 4.000. Έρχονται κι άλλοι! Ξεμένουμε από τους δικούς μας. Αλλά εγώ μιλάω με τον Ουκρανό υπουργό Άμυνας κάθε ημέρα»!
Πηγή: efsyn.gr