Άρθρο της Κυριακής Μάλαμα Βουλευτή Χαλκιδικής ΣΥΡΙΖΑ στην Εφημερίδα των Συντακτών σήμερα για τις διατάξεις του περιβαλλοντικού πολυνομοσχεδίου που αφορούν στην μεταλλευτική δραστηριότητα στη Χαλκιδική.
“Προφανώς, δεν είναι τυχαίο ότι το υπουργείο περιβάλλοντος επέλεξε μια συγκυρία, με την Βουλή υπολειτουργούσα, για να προωθήσει αυτούς τους σχεδιασμούς σε ένα πολυνομοσχέδιο που παραδίδει το περιβάλλον της χώρας στις ορέξεις της κερδοσκοπίας.
Η Χαλκιδική θα πρέπει να απαλλαγεί, όμως, επιτέλους, από αυτές τις πρακτικές μιας εταιρίας η οποία αντιλαμβάνεται το περιβάλλον σαν λάφυρο και τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των εργαζόμενων της, ως αναλώσιμους. Κλείνοντας, υπενθυμίζεται ότι η κυβέρνηση υποχρέωσε σε αναστολή λειτουργίας το μικρό μαγαζί στο τελευταίο χωριό της χώρας, αλλά επέτρεψε στην Eldorado να συνωστίζει εργαζόμενους σε στοές, μέσα στην κρίση του κορονοϊού. Μία τέτοια “ανάπτυξη”, όμως, δεν αξίζει στην Χαλκιδική, δεν αξίζει στη χώρα συνολικότερα.
Το περιβαλλοντικό πολυνομοσχέδιο, με το οποίο η κυβέρνηση επιλέγει να επανεκκινήσει την νομοθετική λειτουργία μετά από την κρίση του κορονοϊού περιέχει τρία άρθρα, που επιτρέπουν στην Ελληνικός Χρυσός να μετατρέψει την Βορειοανατολική Χαλκιδική σε μία μεταλλευτική ζώνη, χωρίς κανένα δικαίωμα ελέγχου από το Κράτος. Συγκεκριμένα, δημιουργεί με το άρθρο 1, το άρθρο 4 και το άρθρο 119 του νομοσχεδίου μια σειρά από πιθανούς συνδυασμούς, ώστε να διευκολυνθεί κάθε σχέδιο της εταιρίας, μέσα στην υφιστάμενη μεταλλευτική περιοχή.
Με τα άρθρα 1 και 4, τα οποία αφορούν τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις, μπορεί η Ελληνικός Χρυσός και να παρατείνει και να τροποποιήσει με διαδικασίες fast track την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για την εξόρυξη στις Σκουριές και την Ολυμπιάδα, παρεκκλίνοντας, ταυτόχρονα κι από τις ελάχιστες δεσμεύσεις αυτής της ΑΕΠΟ, η οποία όλοι θυμόμαστε πως δώθηκε.
Με το άρθρο 4 του πολυνομοσχεδίου μπορεί να τροποποιήσει αυτή την περίφημη ΑΕΠΟ, στην κατεύθυνση της ακύρωσης της πειραματικής μεθόδου μεταλλουργίας, χωρίς κυάνιο, που υποσχέθηκε κι η οποία δεν είναι φυσικά εφαρμόσιμη.
Εάν σε αυτά τα άρθρα προστεθεί κι ένα “παράθυρο” που υπάρχει στην σκανδαλώδη σύμβαση του 2004 της Eldorado με το δημόσιο, για δυνατότητα τροποποίησης όρων “κοινή συναινέσει”, τότε είναι προφανές ότι της παρέχεται όλο το νομικό οπλοστάσιο για να ακυρώσει η εταιρία ότι της κοστίζει, είτε αφορά σε αποκατάσταση, είτε αφορά σε περιβαλλοντική προστασία και να προσθέσει ότι την συμφέρει, δηλαδή μείωση υποχρεώσεων σε φορολογία και μη υλοποίηση κρίσιμων όρων.
Υπάρχει όμως και το άρθρο 119, με το οποίο η κυβέρνηση δίνει την δυνατότητα στην eldorado να δημιουργήσει μια είδική μεταλλευτική ζώνη, μέσα στη μεταλλευτική ζώνη, όπου δεν θα χρειάζεται καμία αδειοδότηση για τίποτα. Εισάγεται με το άρθρο αυτό η δυνατότητα της απλής “γνωστοποίησης” για την κατασκευή μεταλλευτικών έργων, ή έργων απόθεσης μεταλλευτικών επικίνδυνων αποβλήτων.
Είναι γνωστό ότι η Ελληνικός Χρυσός θέλει να αδειοδοτήσει τέτοιους χώρους, αλλά δεν μπορεί γιατί οι ισχυρισμοί της περί περιβαλλοντικής ασφάλειας αυτών των εγκαταστάσεων δεν γίνονται αποδεκτοί από την επιστημονική κοινότητα. Συνεπώς, προσπαθεί και πιέζει εδώ και χρόνια για την υπαγωγή αυτών των έργων στο καθεστώς της “γνωστοποίησης” που μέχρι σήμερα αφορά ήσσονος σημασίας τεχνικές εργασίες, όπως η εγκατάσταση καλωδιώσεων ή σωληνώσεων σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις ήδη αδειοδοτημένες.
Η κυβέρνηση της κάνει κι αυτό το δώρο κι έτσι το κόστος των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων μειώνεται για την ίδια, αλλά αυξάνεται για το περιβάλλον και την κοινωνία της Χαλκιδικής.”