Το μάθημα σε όσους έδειξαν αντικοινωνική συμπεριφορά και αυτό το Σαββατοκύριακο μπορούν να το δώσουν οι υπεύθυνοι πολίτες.
Αποφάσισαν πολλοί να… αποδράσουν το Σαββατοκύριακο λόγω της καλοκαιρίας. Αποφάσισαν να συμπεριφερθούν όπως θα συμπεριφέρονταν υπό κανονικές συνθήκες ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο στα τέλη Μαρτίου. Μόνο που οι συνθήκες δεν είναι κανονικές και προφανώς θα έπρεπε να κοιτάξουν και οι ίδιοι πόσο «κανονικοί» είναι τελικά.
Όλοι το περίμεναν πως Σαββατοκύριακο με 20 – 23 βαθμούς Κελσίου και χωρίς υποχρεώσεις η μαζική εκδρομή θα γινόταν με ή χωρίς κορωνοϊό. Όταν είσαι τόσο προβλέψιμος όμως πρέπει να ανησυχείς. Αυτό ως γενική παρατήρηση.
Ποιες ακριβώς επιπτώσεις θα έχει αυτή η αντικοινωνική συμπεριφορά στους οικείους όσων αποφάσισαν γι’ ακόμη μια φορά να κάνουν του κεφαλιού τους θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες. Ελπίζω να μη μετανιώσουν για την απόφασή τους να αγνοήσουν τους πάντες για να αυτοϊκανοποιηθούν δημοσίως. Τους εύχομαι να σταθούν τυχεροί, παρότι θεωρώ τη συμπεριφορά τους εγκληματική. Πιο πολύ εύχομαι να σταθούν τυχεροί όσοι θα υποστούν τις συνέπειες της πράξης άλλων.
Δεν απαγορεύτηκε η κυκλοφορία και συνεπώς το πιο κρίσιμο Σαββατοκύριακο στον κορωνοϊό, με βάση όσα μας λένε οι επιστήμονες, που παρακολουθούν την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα μας, μείναμε χωρίς ένα κρίσιμο μέτρο, το οποίο θα μπορούσε να περιορίσει τη βλακεία. Λάθος.
Διότι από τη βλακεία κινδυνεύουμε περισσότερο παρά από τη νόσο. Ποιο νόημα έχει να κλείνεις τις λαϊκές αγορές και να επιτρέπεις τη μαζική έξοδο από τα αστικά κέντρα; Γιατί πηγαίνει κάποιος στο χωριό, παρά τις εκκλήσεις και τις προειδοποιήσεις όλων των αρμόδιών αρχών, φορέων κτλ.; Γιατί δε μένει στο σπίτι του, όπου έχει όλες τις ανέσεις και πολλές δυνατότητες να περάσει τον ελεύθερο χρόνο του δημιουργικά και ικανοποιητικά;
Προφανώς εδώ υπεισέρχονται ψυχολογικοί παράγοντες κι εγώ δεν είμαι ψυχολόγος για να αναλύσω τη συμπεριφορά όλων αυτών που έσπευσαν στα εξοχικά τους στη Χαλκιδική ή αποφάσισαν να εκδράμουν στην εξοχή, μαζί με χιλιάδες άλλους σε χωριά των 300 μόνιμων κατοίκων.
Είναι προφανές όμως ότι εκεί που πήγαν δεν υπάρχουν ανοιχτά μαγαζιά για να φάνε ή να πιουν καφέ, δεν έχουν τις ανέσεις που έχουν στα σπίτια τους και το μόνο που μπορούν να κάνουν (και τελικά θα το κάνουν) είναι να έρθουν σε συναναστροφή με οικείους τους, που μέχρι χτες ήταν προστατευμένοι και σήμερα τους έβαλαν σε κίνδυνο. Επίσης, θα απολαύσουν τη φύση και θα πάρουν τον αέρα τους. Νομίζω ότι οι συγκεκριμένοι δεν έχουν κάποια ανάγκη ειδικά με τον αέρα, διότι μπάζει ο εγκέφαλός τους από παντού. Όσο για τη φύση είμαι απολύτως βέβαιος πως όλα τα χορτάρια τα λεν μολόχες. Για τους λίγους που απομονώθηκαν στο δεύτερο σπίτι τους λυπάμαι που τους τσουβαλιάζω, αλλά και πάλι όφειλαν να καθίσουν στ’ αβγά τους. Υπομονή κάνουμε όλοι και καταπιεζόμαστε εξίσου…
Στον κορωνοϊό δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές. Υπάρχουν υπεύθυνοι και ανεύθυνοι. Δυστυχώς και στους δυο χαρακτηρισμούς δεν χάνουν την ιδιότητα των πολιτών. Δυστυχώς χωρίς επιπτώσεις για την αντικοινωνική συμπεριφορά τους. Δυστυχώς γι’ ακόμη μια φορά ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μαθαίνει δια του παραδείγματος. Και παρά το ευχολόγιό μου να είμαστε όλοι καλά, δε θα είμαστε.
Για το γεγονός ότι δε θα είμαστε καλά, υπεύθυνοι είναι οι ανεύθυνοι. Οι άνθρωποι που έμαθαν ως στάση ζωής να αγνοούν όλους τους άλλους, να κάνουν το δικό τους ανεξαρτήτως επιπτώσεων.
Υπεύθυνοι όμως είμαστε και οι υπόλοιποι, που αποφασίσαμε να περιοριστούμε, να πειθαρχήσουμε, να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να μην καταντήσει η χώρα Ιταλία, για να μην είμαστε αύριο μεθαύριο πάνω από το φέρετρο ενός δικού μας ανθρώπου. Και είμαστε υπεύθυνοι, επειδή δεν απομονώσαμε, όχι τώρα με τον κορωνοϊό, αλλά πολύ πριν, όλους αυτούς που έμαθαν να συμπεριφέρονται έτσι.
Διότι τέτοιες αντικοινωνικές συμπεριφορές δεν εμφανίστηκαν με την πανδημία του κορωνοϊού. Προϋπήρχαν και το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας. Δεν τις απομονώσαμε όμως. Ευκαιρία να το κάνουμε.
Για το σκληρό μέτρο της γενικευμένης απαγόρευσης κυκλοφορίας θέλω να επισημάνω ότι είμαι από εκείνους που θεωρούν ακραία τέτοιου είδους μέτρα. Όμως αυτή τη στιγμή ζούμε σε ακραίες καταστάσεις κι ας αδυνατούμε να το καταλάβουμε. Όταν το καταλαβαίνουμε είναι πολύ αργά. Δεν είναι ανάγκη να δοκιμάσω ναρκωτικά για να καταλάβω ότι μου κάνουν κακό. Και ο κορωνοϊός δεν είναι τσιγάρο, οι επιπτώσεις του οποίου έρχονται έπειτα από χρόνια συνήθως. Είναι υπερβολική δόση σκληρού ναρκωτικού και οι επιπτώσεις είναι άμεσες. Μέσα σε μόλις δυο εβδομάδες ή ένα μήνα.
Από Δευτέρα έχουμε την ευκαιρία να απομονώσουμε όσους πήραν την απόφαση να αψηφήσουν τις εκκλήσεις και τις προειδοποιήσεις όλων των αρμοδίων και να μη μείνουν σπίτι. Για να προστατευτούμε πρωτίστως, για να προστατεύσουμε τους υπόλοιπους δευτερευόντως και για να δώσουμε επιτέλους ένα μάθημα στους ανεγκέφαλους ότι δεν είναι ανεκτοί με την ακραία εγωιστική συμπεριφορά τους. Αν δεν «τιμωρηθούν» θα συνεχίσουν την αντικοινωνική συμπεριφορά τους σε όλα τα επίπεδα. Και αυτή τη συμπεριφορά αδιαφορώ κατά πόσο την πληρώνουν οι ίδιοι, είμαι όμως βέβαιος ότι την πληρώνουμε όλοι και την πληρώνει συνολικά η κοινωνία μας. Εξάλλου, οι περισσότεροι απέδειξαν ότι είναι υπεύθυνοι κι αυτό είναι που μας κρατάει ακόμη όρθιους σ’ αυτή την πρωτόγνωρη κρίση.
*Αρθρο του Τάσου Τσιούλα
Πηγή: voria.gr
Φώτο αρχείου
