Η είδηση βγήκε από τη μονάδα εντατικής θεραπείας του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών και βύθισε στο πένθος τους απανταχού Έλληνες: Ο Στέλιος Καζαντζίδης στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 στις 11 το πρωί έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών. «Έρχονται χρόνια δύσκολα» είχε τραγουδήσει σχεδόν προφητικά λίγο προτού εισαχθεί στο νοσοκομείο με καρκινώματα στον εγκέφαλο. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του μεγάλου καλλιτέχνη· το CD single το προλόγιζε ο ίδιος, απευθύνοντας χαιρετισμό στους θαυμαστές του.
Στις 15 Σεπτεμβρίου χιλιάδες άτομα ένωσαν τη θλίψη τους με τη Βάσω, την αγαπημένη σύζυγο του Στέλιου.
Στον Άγιο Γεώργιο Ελευσίνας ράγισαν καρδιές για τον Στελάρα που ήταν κάργα Πόντιος (η συνάντηση με τον Χρύσανθο Θεοδωρίδη «γέννησε» έναν από τους πιο επιτυχημένους ποντιακούς δίσκους), που τραγούδησε για τη φτώχεια και την ξενιτιά, που ύμνησε την αγαπημένη του ΑΕΚ. Στις 19:30 κηδεύτηκε δίπλα στην κυρα-Γεσθημανή, την ώρα που ο κόσμος τραγουδούσε τις μεγάλες του επιτυχίες.
Την ημέρα του θανάτου του πολλά νυχτερινά κέντρα άλλαξαν το πρόγραμμά τους και πρόσθεσαν τραγούδια του Στέλιου. Για 47 χρόνια άλλωστε κυριάρχησε στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι, αν και ήδη από το 1965 είχε αποφασίσει να σταματήσει τις εμφανίσεις του τη νύχτα, κάνοντας αυτή την απόφαση στάση ζωής. Από εκεί και έπειτα η «επικοινωνία» του με το κοινό ήταν μόνο μέσα από τους δίσκους. Την εποχή εκείνη πείθεται να εμφανιστεί και στον κινηματογράφο, μετά από πολλή σκέψη και έχοντας τις περισσότερες φορές δίπλα του τη Μαρινέλλα.
Τα τελευταία ποντιακά τραγούδια που είπε περιλαμβάνονται στο δίσκο «Ποντιακή ραψωδία» που κυκλοφόρησε το 1997 από τη ΒΑΣΙΠΑΠ.
Με το «Ο Πόντον μάνα έρουξεν» ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδά για τη Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού. Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει κάποτε πως «δεν είναι το μέταλλο που έχει μέσα στη φωνή, αλλά η καρδιά που έχει μέσα του. Αυτό το σκεύος έχει μέσα του τις φωνές αιώνων. Έχει το χάρισμα του Απόλλωνα και του Διονύσου».
Ο Ορντουλούς, άλλωστε, είχε καταφέρει να πουλάει 2.500 δίσκους σε μια εποχή που στην Ελλάδα υπήρχαν μόλις 500 γραμμόφωνα· στην ξενιτιά οι Έλληνες ένιωθαν ότι είχαν κάποιον δικό τους κοντά όταν έβαζαν να ακούσουν αυτή τη γεμάτη ένταση, έκταση και χρώμα φωνή.
Ακόμα και σήμερα ο Στέλιος Καζαντζίδης έχει φανατικούς θαυμαστές, ανθρώπους που ταυτίζονται μ’ εκείνον και γιατί μέχρι το τέλος της ζωής του δεν άλλαξε συνήθειες και τρόπο ζωής. «Ο κόσμος εξακολουθεί να έρχεται σήμερα από εδώ, στον Άγιο Κωνσταντίνο, για να δει πού ζούσε ο Στέλιος, πώς ζούσε, τη βάρκα του την οποία έχω εδώ», είχε πει σε συνέντευξή της στο pontos-news.gr η Βάσω Καζαντζίδη. Αν και ήθελε πάρα πολύ μια μεγάλη οικογένεια, ο τραγουδιστής δεν μπόρεσε να κάνει παιδιά. Μπήκε όμως σε χιλιάδες σπίτια και δύσκολα θα βγει από αυτά, «γιατί Καζαντζίδης δεν γεννιέται άλλος», όπως λένε οι θαυμαστές του.
Πηγή: pontos-news.gr