Katopsis: Η αρχιτεκτονική γίνεται επιτραπέζιο

Το Katopsi είναι ένα από τα ελάχιστα ελληνικά επιτραπέζια παιχνίδια. Θεματολογία του είναι η αρχιτεκτονική ή ακριβέστερα το χτίσιμο μιας οικιακής κάτοψης.

Οι παίκτες διαγωνίζονται στην κατασκευή της πληρέστερης δυνατής κάτοψης. Όποιος στο τέλος του παιχνιδιού έχει τα περισσότερα και με περισσότερες διαφορετικές χρήσεις δωμάτια συγκεντρώνει τους περισσότερους βαθμούς και είναι ο νικητής.

Οι κατόψεις αποτελούνται από κάρτες τις οποίες έχει ο κάθε παίκτης στα χέρια του και οι οποίες αντιστοιχούν σε τοίχους, παράθυρα, πόρτες και χαρακτηρισμούς δωματίων (π.χ. κουζίνα, υπνοδωμάτιο). Η συναρμογή των συσταστικών ενός δωματίου σε μια ενότητα επιτρέπει στον παίκτη να «κατεβάσει» από το χέρι του ένα δωμάτιο, το οποίο είναι η μικρότερη δυνατή μονάδα που μπορεί να «κατέβει»- κάτι σαν το αντίστοιχο της «τρίτης» σε αρκετά παιχνίδια της τράπουλας.

Τα συστατικά του δωματίου του δίνουν πόντους, όπως και οι χαρακτηρισμοί τους.

Τα επιμέρους δωμάτια αποτελούν μια ολόκληρη κατοικία ή αρκετές μικρότερες και ως τέτοιες βαθμολογούνται. Οι κάρτες «κακής τύχης» επιτρέπουν στον παίκτη που τις χρησιμοποιεί να αφαιρεί προς όφελός του ένα ολόκληρο δωμάτιο που κάποιος αντίπαλός του με κόπο είχε χτίσει.

Η θεματική του παιχνιδιού υπηρετείται καλύτερα από όσο φαίνεται με μια πρώτη ματιά – η οποία μπορεί να θυμίσει σε αρκετούς την μπιρίμπα. Οι κατόψεις γίνονται το θέμα και χωρίς ο κάθε παίκτης να το συνειδητοποιεί απαραίτητα καταλήγει αντιμέτωπος με αρκετά από τα προβλήματα που συναντά όποιος επιχειρεί να σχεδιάσει μια κατοικία: «Αν βάλω αυτήν εδώ την πόρτα, που θα οδηγεί;» , «δε μπορώ να βάλω εδώ ένα παράθυρο γιατί θα βγαίνει μέσα στο σαλόνι» ή «δεν γίνεται να επικοινωνούν με εσωτερική πόρτα το μπάνιο με την κουζίνα».

Ετσι το “katopsi” χρησιμοποιεί τη μηχανική παιχνιδιού παιχνιδιών της τράπουλας περισσότερο για να λύσει το «πρόβλημα» του πως ακριβώς παίζεται ένας γύρος και όχι γιατί αυτό είναι το μόνο που προσφέρει.

Όταν είπαμε να γράψουμε κριτική για το παιχνίδι πήραμε μια απόφαση: Δεν θα χαριστούμε στην καταγωγή του παιχνιδιού, όπως συχνά συμβαίνει όταν μιλάμε για ελληνικό κινηματογράφο ή για ελληνικά κόμικς ή για ότι άλλο στο οποίο θεωρείται αυτονόητο το ότι «από ένα επίπεδο και πάνω δεν φτάνουμε». Ετσι λοιπόν το katopsi δεν κρίθηκε χατηρικά υπό το πρίσμα του «δικού μας», αλλά όσο αυστηρά κρίνεται οποιοδήποτε άλλο επιτραπέζιο.

Ετσι, δικαιούμαστε- ελαφριά τη καρδία- να πούμε πως αρνητική κριτική συγκεντρώνει η μέτρια έως κακή παραγωγή του παιχνιδιού, με τις βάσεις στήριξης που δεν στηρίζουν ούτε τον εαυτό τους, και τις μακρόστενες και δύσχρηστες κάρτες υλικών.

Όχι δεν πρόκειται για το κορυφαίο παιχνίδι στρατηγικής, πολυπλοκότητας ή ευρηματικού gameplay. Όμως όταν ο δημιουργός του παιχνιδιού- αρχιτέκτονας και ο ίδιος- υπόσχονταν στην παρουσίαση ότι το katopsi είναι εθιστικό, είχε δίκιο.