“Η κοινωνία της στιγμής σε μια στιγμή θα σβήσει” γράφει ο άγνωστος “μάντης κακών και οραματιστής” σε έναν τοίχο της Θεσσαλονίκης. Δίπλα στον τοίχο-καμβά του “καλλιτέχνη των συνθημάτων”, λευκά μάρμαρα κι άλλα συνθήματα, κατεβασμένα ρολά στα καταστήματα, νύχτα και βιαστικοί περαστικοί.
Κι ύστερα ήρθε ένας άλλος, δευτερογενής καλλιτέχνης κι είπε να το σώσει το έργο του πρώτου, τού έκανε ένα “κλικ”, το μετέτρεψε σε φωτογραφία κι έτσι σώθηκε και το σύνθημα από το ασβέστωμα του νοικοκύρη που του λέρωσαν τον τοίχο, και η νύχτα της πόλης και η στιγμή…
Ο πρωτογενής καλλιτέχνης παραμένει άγνωστος, ενώ στον δευτερογενή, που έγινε καλλιτέχνης με ερέθισμα την ιδιότυπη θέαση ζωής του πρώτου, ανήκει το παραπάνω έργο, ένα μόνο από τα δεκάδες φωτογραφικά των δεκατεσσάρων φωτογράφων, οι οποίοι μετέχουν στην έκθεση με τίτλο “Θεσσαλονίκη 101” των παράλληλων εκδηλώσεων του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Τα εκτιθέμενα έργα προέκυψαν από το ομότιτλο εργαστήρι δημιουργικής φωτογραφίας για νέους, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του οργανισμού. Στο εργαστήρι, που πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο, μέσω διαδικτύου, δίδαξε ο Ιρανοκαναδός φωτογράφος Μπάμπακ Σαλαρί. Οι 14 συμμετέχοντες, που διαμένουν στη Θεσσαλονίκη, δραστηριοποιούνται στο χώρο της φωτογραφίας -κυρίως ερασιτεχνικά- και παρήγαγαν μία σειρά από έργα, με άξονα την εξέλιξη της πόλης όπου ζουν.
“Η φωτογραφία, όπως και οι άλλες ψηφιακές τεχνολογίες και εικόνες διευκολύνει την επικοινωνία, την ανταλλαγή ιδεών και την πληροφόρηση, που είναι μέρος της καθημερινότητας. Η ζωή μας είναι κορεσμένη από εικόνες, κείμενα, διαφημίσεις, Διαπραγματευόμαστε τη θέση μας στον κόσμο μέσω του οπτικού μας πολιτισμού. Στο εργαστήριο ‘Θεσσαλονίκη 101’ συζητήσαμε για τη σχέση ανάμεσα στις λέξεις και τις αναπαραστάσεις των ιδεών μας. Χρησιμοποιούμε λέξεις για να κατανοήσουμε, να περιγράψουμε και να προσδιορίσουμε τον κόσμο, όπως τον βλέπουμε. Το ίδιο ισχύει και για τις εικόνες. Αλλά υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στις ιδέες μας και στην αναπαράστασή τους στον υλικό κόσμο. Στα δεκατέσσερα τελικά πρότζεκτ, στα οποία βλέπουμε πώς η ιστορία συνδιαλέγεται με τη σύγχρονη ζωή, πολλά ερωτήματα εγείρονται. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να πάρουμε στα σοβαρά αυτή την ομάδα φωτογράφων”, σημειώνει ο Μπάμπακ Σαλαρί στον κατάλογο της έκθεσης.
Υπογραμμίζει δε πως το “Θεσσαλονίκη 101” είναι ένα πρόγραμμα με πολλαπλά επίπεδα. “Αυτοί οι νέοι Έλληνες φωτογράφοι ανήκουν σε μια γενιά αλλαγής και χρησιμοποιούν τη φωτογραφική μηχανή τους ως εργαλείο για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να πλησιάσουν την κοινωνία και τα προβλήματά της και να συνδεθούν με αυτή” σημειώνει.
Στο εργαστήρι του Φεβρουαρίου συμμετείχαν 14 νέοι φωτογράφοι (Ελένη Αμαξοπούλου, Άρτεμις Πυρπίλη, Μαρία Αρβανιτάκη, Αντώνης Αθανασιάδης, Χριστίνα Ιορδανίδου, Ελευθερία Καλπενίδου, Φωτεινή Κυριακοπούλου, Φώτης Τέλλογλου, Μαρία – Κατερίνα Κωνσταντινίδου, Μαρία Νικολοπούλου, Σωκράτης Βασιλόπουλος, Νένα Καζαντζίδου, Τίμος Χριστοφορίδου, Ειρήνη – Αθηνά Αβραμίδου.
Μνημεία, αστικά τοπία, το εβραϊκό στοιχείο και η σημασία του στην εμπορική ανάπτυξη της πόλης, η οθωμανική και η βυζαντινή κληρονομιά, αλλά και μείζονα κοινωνικά ζητήματα, όπως η τρέχουσα οικονομική κρίση και οι συνέπειές της, η συνύπαρξη πολλών διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, η ένταξή τους στο κοινωνικό περιβάλλον ή ο αποκλεισμός στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό πλαίσιο της Θεσσαλονίκης, είναι μόνο μερικά από τα θέματα στα οποία επικεντρώθηκαν.
Οι μανιώδεις σινεφίλ που κινούνται στην προβλήτα του λιμανιού προλαβαίνουν. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης – Αποθήκη Β1 στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, έως το τέλος του Φεστιβάλ, καθημερινά από τις 11 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα.
Είναι κι αυτή -η έκθεση και οι φωτογραφίες της- θέαση της πόλης των 101 χρόνων – ένα άλλου είδους ντοκιμαντέρ, μια άλλη ματιά και καταγραφή της.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Ακολουθήστε το Νέα Μουδανιά Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι
όλες τις ειδήσεις της Χαλκιδικής
