Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βρίσκω την εξέλιξη των πραγμάτων σήμερα στη Θεσσαλονίκη η οποία ίσως σηματοδοτεί κάτι.
Δεν βρέθηκα κοντά για να γνωρίζω εάν όλα ξεκίνησαν από κάποιους λίγους οργανωμένα, όπως πολλοί διατείνονται. Διόλου απίθανο και αυτό. Άλλωστε έχουμε μεγάλη παράδοση στην καπηλεία. Καπηλεία καταστάσεων, συνθηκών και συγκυριών, και για αυτό τον λόγο δεν θα με εξέπλησσε διόλου.
Ο Μανώλης Γλέζος πάντως είπε πως σήμερα αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης…
Φυσικά όλοι θα τρέξουν και πάλι να υπερασπισθούν τις θέσεις τους εκατέρωθεν. Άλλοι για να κρατήσουν καρέκλες, και άλλοι για να ανέβουν σε αυτές. Καπηλευόμενοι την κατάσταση, καπηλευόμενοι αδιέξοδα.
Θέλω να πιστεύω, πως εάν σήμερα ζούσαν όλοι αυτοί τους οποίους τιμά η ημέρα, η συντριπτική τους πλειοψηφία θα μας έλεγε πως δεν πολέμησαν για καρέκλες, αξιώματα, Cayen, διακοποδάνεια και εκφυλισμό, αλλά για κάτι πιο προσγειωμένο και ανθρώπινο.
Όλοι αυτοί όμως προδόθηκαν. Και να μην κρύβουμε κάτω από το χαλί τις πομπές μας για να διατηρούμε την επίπλαστη ευφορία (τουλάχιστον έως πρόσφατα) μιας επαρμένης νεοελληνικής πραγματικότητας.
Γιατί ξεχνάμε τι έγινε αμέσως μετά την αποχώρηση των γερμανών τότε; Για την ακρίβεια όλα είχαν ξεκινήσει αρκετό καιρό πριν φύγουν. Μιλάω για τον εμφύλιο που ακολούθησε. Σκοτωθήκαμε μεταξύ μας και καταστρέψαμε ότι απέμεινε όρθιο μετά την κατοχή. Πήγαμε την χώρα δεκαετίες πίσω, μεγεθύναμε τον πόνο, την στιγμή που οι υπόλοιποι έκλειναν πληγές και οικοδομούσαν.
Όποιος έχει γερό στομάχι, ας προσπαθήσει να εμβαθύνει από όλες τις οπτικές σε εκείνη την περίοδο. Προσωπικά πάντως δεν τα κατάφερα, είναι τόσο καταθλιπτικό, και έτσι έχω μείνει στο γενικό πλαίσιο, το όποιο είναι αρκετό για μια γερή δόση οδύνης.
Να μην ξεχνάμε και εθελοτυφλούμε. Η σύγχρονη ιστορία του τόπου μπορεί πολύ εύγλωττα να μας κατατοπίσει και διδάξει, αρκεί να το επιθυμούμε. Ίσως έτσι να κατανοήσουμε ευκολότερα την κατάληξη των ημερών και να έχουμε και μιά άμυνα σε κάθε ψευδοπροφήτη ή κρατούντα που θα θελήσει να μας παρασύρει με κορώνες για ίδιο όφελος όπως πάντα.