Τραγούδια γράφω. Απλά και ωραία τραγούδια, προσπαθώντας να μιμηθώ μια θαυμάσια μουσική που δεν έμαθα ποτέ αν υπάρχει. Που δεν διεκδικούν καμιά θέση στον κόσμο των «ολοκληρωμένων έργων». Τέτοια κάνουν αυτοί που περιμένουν να τους επιχορηγήσει το κράτος.
Μη σας φανεί παράξενο. Αρκετά απ’ τα τραγούδια μου, ιδίως της πρώτης περιόδου, θα ‘λεγα πως σήμερα μ’ αρέσουν όπως αρέσουν στον καθένα που τα ακούει, τα θυμάται ή τα τραγουδάει. Κι ακόμα θα ‘λεγα πως μου ανήκουν τώρα πια, όσο ανήκουν και σ’ αυτόν.
Το καλό τραγούδι δεν θα χαθεί ποτέ, έστω κι αν η υστεροφημία σήμερα, κατάντησε επιταγή χωρίς αντίκρυσμα.
-Δήμος Μούτσης